Courtney Banghart - Büyük Yenilgilerin Ardından Nasıl Toparlanırım?

Merhaba Koç,

Futbol benim her şeyim. Futbolu çok seviyorum, iyi oynuyorum ve en yakın arkadaşlarımın hepsi takımda. Liseler arası eyalet şampiyonasını iki yıl arka arkaya kazandıktan sonra, geçen sezon playoff'larda elendik. Kaybetmeye dayanamıyorum ve dürüst olmam gerekirse bu yenilgiyi hala atlatabilmiş değilim. Şimdi gelecek sezon için endişeleniyorum. En iyi üç oyuncumuz mezun oldu ve genç oyuncular onların yerini doldurmakta zorlanıyor. Ayrıca bu sene lise sondayım, yani kazanmak için başka fırsatım yok. Üniversite takımına girebilecek kadar iyi olduğumdan emin değilim, bunun için lise futbol hayatımı zaferle sonlandırmak istiyorum. Geçen sezonun hayal kırıklığını nasıl atlatırım?

Kaybetmeyi Kafasına Çok Takan Biri
17 yaşında, futbol oyuncusu

Yenilgi gerçekten de acı verir. Ama kaybetmeyi oynamamaya tercih ederim.

Hem oyunculuk hem de koçluk kariyerimde büyük yenilgiler yaşadım. 2015 yılında Princeton'daydım. Sezon sonrasına NCAA turnuvası tarihindeki en yüksek seri başı Ivy League takımı olarak girmiştik. Ayrıca Division I erkek ve kadın basketbol takımları arasında tek namağlup takım bizdik.

Sonra ikinci turda, 18.000'den fazla seyircinin önünde yenildik.

Maçtan sonra soyunma odasında oyuncularıma şunu dedim: "Ne kadar üzüldüğünüzün farkındayım. Ben de üzülüyorum. Ama bu üzüntü, başarısız olduk demek değil. Elimizden gelen her şeyi yaptığımız anlamına geliyor."

Yenilmiş olabilirsin. Bazen elinden gelenin fazlasını yapsan bile yenilebilirsin. Ama şunu açıklığa kavuşturalım: Sen başarısız değilsin. Birden fazla takım her şeyi yapar ama kupayı sadece bir takım kazanır. Elinden gelen her şeyi yaptıysan sen başarılı birisin.

Seni, kaybetme korkusunu fırsatı kaçırma korkusuna çevirmeye davet ediyorum. Bu odak değiştirme tekniğini lisede öğrendim. Teniste eyalet şampiyonuydum. Unvanımı koruma maçında karşımda olağanüstü bir tenisçi vardı. Onu yenme ihtimalimin düşük olduğunu biliyordum. Ancak kaybetmekten korkmanın pes etmekle eş değer olduğunu da biliyordum ve bunu yapacak değildim.

Bu yüzden benim için güzel, onun için kötü bir gün olması umuduyla maça çıktım. Ama işler umduğum gibi gitmedi. Maçı kaybettim. Buna rağmen, böylesine iyi bir rakibe karşı sahaya çıkıp yenilmek, oynamayıp ömür boyu pişmanlık yaşamaktan daha iyiydi. Sonra ne oldu, biliyor musun? Ertesi sene tekrar ben şampiyon oldum (o tenisçi mezun olmuştu).

Yenilgiyi zafere dönüştürmeme yardımcı olan bir diğer yöntem de anı yaşamak, üzüntümü kabul etmek ve sonra da onu geride bırakmak oldu. Geriye bakmak yarışırken değil, emekli olduktan sonra yapacağın şeydir. Ben ve oyuncularım (ve genel olarak tüm sporcular) her zaman yarışırız. Biz avcıyız; her zaman takipteyiz.

Twitter'da #inpursuit (#takipte) etiketini çok kullanıyorum. Bu benim mantram. Ama kovaladığım şey yeni zaferler değil, yeni fırsatlar. Bu zamana kadar yaşadıklarım, bana şunu öğretti: Ne kadar çok çalışırsan o kadar büyük fırsatlarla karşılaşırsın.

Önünde büyük bir fırsat olduğunu görüyorum. Gelecek sene kendini yeniden yapılandır. Adapte olan hayatta kalır ve evrim geçirir. Darwin'in bu sözünü çok seviyorum ve hayatta pusulam olarak görüyorum. Kendimi yeniden yapılandıracağım bir seneye "Her şey çok kötü olacak." diye düşünerek girmem. Şunu düşünerek girerim: "Nasıl adapte olacağım?"

Bu sezon, takımının yetenek seviyesi daha düşük olabilir. Bu herkesin başına gelebilecek bir durum. Ama yeni koşullara nasıl adapte olacaksın? Takımın çoğu gençlerden oluştuğu için onlara liderlik edebilirsin. Büyük işler başarmaları için onlara ilham ver. Sporun zihinsel tarafı, beni hep etkilemiştir. Hatta yüksek lisansımı sinir bilimi dalında yaptım. Kendine güvendiğinde daha iyi oynadığını ve daha hızlı öğrendiğini sezgisel olarak da olsa biliyorsundur. Bu yüzden işe öz güven kazandırmakla başlayabilirsin.

Oyuncuyken yaptığım küçük hareketlerle takım arkadaşlarıma öz güven kazandırıyordum. Onları kutluyordum, "Bugün harika oynadın." diyordum, arabamla eve bırakmayı teklif ediyordum ve yolda nelerin iyi gittiğinden konuşuyorduk. Bu ufak tefek şeyler insana öz güven kazandırır ve kendisine getirmiş olabileceği sınırları aşmasına yardımcı olur. Ayrıca bunları yaparak kuracağın ilişkiler, zafer ve yenilgiler geçmişte kaldığında bile seninle olur.

Başka şansın olmadığı düşüncen içinse şunu söyleyeyim: Bu sadece senin gözünde öyle. 2000 yılında, tenis ve basketbol koçluğu için ilk iş teklifimi aldığımda bunun gerçek bir iş olmadığını düşünüyordum. Ama 20 yıl sonra bugün çok mutluyum. Bir daha lise forması giymeyecek olabilirsin. Ama bu, spor kariyerinin sona ereceği anlamına gelmiyor. Canın istediği müddetçe spor yapmaya devam edebilirsin. Sporun senin için ne zaman ve nasıl biteceğine sadece sen karar verebilirsin.

Koç Banghart