Marcus Rosten pomaga innym zbudować więź z naturą

Niełatwo doceniać organizmy, które niszczą naturalny ekosystem, ale ktoś musi to robić. „Jestem nerdem od inwazyjnych gatunków” – mówi Marcus Rosten, nauczyciel wodnej ekologii z liceum w Nowym Jorku.

Wczesnym popołudniem Marcus płynie swoim 5-metrowym kajakiem po Ellicott Creek, dopływie rzeki Niagara, na północ od Buffalo w stanie Nowy Jork. Spokojnym tempem pokonuje 20-kilometrową pętlę, mijając innych miłośników kajakarstwa.

Marcus, jak zwykle w takich sytuacjach, skanuje linię brzegową i drzewa w poszukiwaniu zwierząt. Większość z nich jest mu znana, ale dziś spotyka go niespodzianka. Zauważa żółwia, którego nie potrafi zidentyfikować. Po powrocie do domu przesyła jego zdjęcia do naukowego portalu iNaturalist i odkrywa, że jest to nieżyjący na tych terenach żółw żółtobrzuchy, popularne zwierzę domowe, które prawdopodobnie zostało porzucone przez swoich właścicieli. Marcus jako pierwszy w aplikacji dokumentuje żółwia w wodach zachodniego Nowego Jorku – unikalne i rzadkie osiągnięcie na tej rosnącej platformie.

Zarówno w pracy, jak i w życiu aktywność Marcusa na świeżym powietrzu trwa cały rok. Gdy tylko pogoda staje się odpowiednia, odstawia kajak i spędza całe dnie, szukając grzybów – podziwia je i kolekcjonuje w celach badawczych, ale nigdy nie wkłada ich na talerz. „Nadal nie mogę się zmusić do zjedzenia grzybów. Nieważne, jak mocno się staram i jak bardzo chciałbym je polubić” – mówi.

Gdy pojawia się śnieg, zakłada narty i przemierza lokalne lasy w poszukiwaniu tropów lisów, zajęcy i szopów. Na lodowatym brzegu rzeki Niagara fotografuje ptaki, które zimują na tym obszarze, takie jak szlachary, czerwonookie kaczki i zielone czaple. Wraz z nadejściem wiosny zaczyna natomiast zapisywać ptaki migrujące przez Atlantyk. W 2020 roku udało mu się udokumentować ponad 185 gatunków.

Marcusowi nie chodzi za bardzo o aktywność fizyczną – ruch dla samego ruchu – choć sam przyznaje, że ćwiczenia to świetny efekt uboczny jego pasji. „Z tego powodu nigdy nie chodzę na piesze wycieczki. Zawsze kończy się tym, że wypatruję ptaków lub innych zwierząt”.

Kajak pozwala mu jednak łączyć to, co najlepsze, z tych dwóch obszarów: może zadbać o swoje ciało, a jednocześnie jest na łonie natury. „Lubię to poczucie, że znajdujesz się w danym miejscu tylko dzięki swojemu ciału. No może jeszcze dzięki wiatrowi i falom” – mówi Marcus. „A jeśli chodzi o samowystarczalność i bycie własnym napędem? Nie muszę polegać na silniku. Nie muszę polegać na paliwach kopalnych. Tylko ja i moje mięśnie. Mogę po prostu wyjść i dostać się w dowolne miejsce dzięki w pełni odnawialnej energii. Mój wpływ na środowisku jest też dzięki temu mniejszy”.