Mekdela Maskal vindt zichzelf terug en herontdekt haar verleden in de heuvels van Californië

Mekdela ziet haar terugkeer naar Grass Valley in Noord-Californië ook als terugkeren naar haar lichaam. Afgelopen zomer vertrok de interdisciplinaire artiest en editor uit haar appartement in Brooklyn om een kalmer levensritme te vinden.

De verhuizing bracht haar ook terug naar haar kindertijd. Twintig jaar geleden kocht haar vader land in Grass Valley — dat verscholen ligt aan de voet van de bergen in de Sierra Nevada — waar hij een huis op bouwde. Het was een eerbetoon aan zijn thuisland Ethiopië en het vrije leven in de natuur. Het was dan misschien een andere generatie en een ander continent, maar Mekdela en haar broers en zussen brachten hele weekenden en zomers door met hun vader, die zijn waarden aan hen wilde doorgeven. Ze omarmden het buitenleven; ze leerden skiën, boogschieten, boomklimmen en wandelden door beekjes.

Tegenwoordig werkt Mekdela vanuit deze rustige thuisbasis als redactrice aan het thema klimaatverandering. Omdat haar werk om het milieu draait, is ze zich bewust van het belang van het opbouwen en onderhouden van een band met het land. Daarnaast kent ze ook de mentale en fysieke kracht die het land haar geeft én weet ze dat ze de plicht heeft om het te onderhouden.

Via de levendige foto's van June Ferreira Canedo de Souza vertelt Mekdela hoe ze haar connectie met het buitenleven in Grass Valley aan het herontdekken is, hoe erg ze het gemist heeft toen ze in New York woonde en hoe het uiteindelijk haar band met haar Ethiopische verleden heeft versterkt.

"Ik was zeker op zoek naar meer stilte. Letterlijk, maar ik wilde ook van het onrustige gevoel in mijn lichaam af dat ik in New York voortdurend voelde. Gewoon stilzitten vind ik nog steeds heel erg belangrijk en ik voel me er [hier] minder schuldig over dan in New York."

"Ik herinner me dat toen ik hier net kwam de dagen zo lang leken. Eén dag voelde als twee dagen. Ik denk veel meer na over hoe we kunnen leven, tijd doorbrengen en iets bijdragen buiten de kaders van werk om."

Een paar jaar geleden beklom Mekdela met haar vader het Gheralta-gebergte in het noorden van Ethiopië, waar eeuwenoude kerken uitgegraven zijn in de rotsen van zandsteen — een herinnering aan de heiligheid van deze ruimten. Ze denkt vaak terug aan de smalle bergrichels waarover ze liepen terwijl ze het veel minder verraderlijke terrein in Grass Valley doorkruist en nadenkt over de rust die ze op beide plekken gevonden heeft.

"Wanneer ik fysiek bezig ben, neemt mijn lichaam het over en merk ik dat ik niet zo veel nadenk over wat ik moet doen. Ik moet mezelf vertellen dat ik minder moet doen. Ik heb ontdekt dat mijn lichaam meer weet dan mijn geest."

Toen ze nog in Brooklyn woonde, bracht Mekdela een jaar lang de inzet in buurttuinen in Bedford-Stuyvesant in beeld. "Ik heb daar veel van geleerd, maar als ik dan thuiskwam, lukte het mij niet om zelf ook te gaan tuinieren."

Nu ze naar de westkust is verhuisd, is Mekdela haar eigen moestuin begonnen. Voedsel verbouwen is voor Mekdela één van de snelste manieren om zichzelf terug te vinden en een band te krijgen met het land.

"Ik vind het geweldig als de haviken boven me rondzweven. Het zijn er meestal twee en ze maken rondjes als ik in één van mijn twee hangmatten lig. Dat ik op die manier bekeken word, is zo uniek. Het geeft me zo'n gevoel van vrijheid dat ik niet weet hoe ik gezien word door andere soorten. Echt geweldig. Ik heb geen idee wat ze van me vinden."

"Ik kan me herinneren dat ik een keer in een hele grote dennenboom voor het huis ben geklommen. Ik was zo hoog mogelijk geklommen. En ik weet nog goed dat ik de piloot kon zien zitten in een vliegtuig dat overvloog en dat ik dacht: 'Ik moet wel heel hoog zijn!'"

"Ik herinner me dat ik heel graag speelde en me heel erg vrij voelde. En dat is ook de manier waarop mijn vader ons leven hier voor ons in gedachten had, denk ik."

"Ik heb zo veel tijd om op mezelf te reflecteren... Ik heb me nooit verloren gevoeld. Dat gevoel alsof ik niet mezelf ben, heeft me nog nooit overvallen wanneer ik in de natuur ben."

"Ik vind hier steeds meer zingeving buiten mijn werk om, iets wat me eerder niet goed lukte. Ik heb echt het gevoel dat ik nu ben waar ik moet zijn.''