Saha Neredeyse Ev Orasıdır

Topluluk

Batı Avustralya'da bir grup genç Sudanlı mülteci; umudu, kimliklerini ve arkadaşlığı basketbol aracılığıyla buldu.

Son güncellenme tarihi: 18 Şubat 2022
Okuma süresi: 7 dk
Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

"Yalnız Değiliz", sporda statükoyu zorlayan takımlar ve kulüplerle ilgili bir seri.

Perth'ün Fremantle (veya Freo) bölgesinde bulunan South Beach basketbol sahasında, gençler üçe üç maç yapıyor. Maç eğlencesineymiş gibi gözükse de, oyuncuların konuşmalarından ödülün büyük olduğu anlaşılıyor: Akşam yemeğini maçı kaybeden taraf ısmarlayacak.

Takımın komiği (ve en kısa oyuncusu; bu yüzden tadında şakalara da maruz kalıyor) Chris Lako, "Yemek çok güzel olacak!" diyor.

Grubun gayriresmi lideri Sebit Reath, üniversiteyi basketbol bursuyla okuyan 22 yaşında bir oyuncu. Topu sektirirken gülerek "Ben milkshake istiyorum." diyor. "Pamuk eller cebe, çünkü Nobu'da yiyeceğim!" Sebit'in pahalı Japon yemeklerine ilgisi var.

En genç oyunculardan biri olan 21 yaşındaki Chudier Lap ise ona yanıt olarak, "Benden size yemek falan yok, rüyanızda görürsünüz!" diyor.

1/4
Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Bang Majok, sahanın ortasında oyun kuruyor.

2/4
Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Chris Lako ter döküyor.

3/4
Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Bang, potaya inen Chudier Lap'i savunuyor.

4/4
Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Chuatwech Reath, sağ eliyle şut atıyor.

Sebit'in takım arkadaşlarından 25 yaşındaki Ngor Manyang, "Izgara yemeye gidebiliriz, değil mi?" diye soruyor. Aksanları belirgin biçimde Avustralyalı olsa da, ses tonları köklerini yansıtıyor. Sahadaki oyuncuların hepsi, batı şehri Perth'e çocukken gelmiş Güney Sudanlı mülteciler.

Dünyanın öbür ucu olan bu yerde, kelimenin tam anlamıyla öne çıkıyorlar. Sebit'in boyu 2,08. Ama yoldan geçenlerin durup onları izlemesinin asıl nedeni, çok azının bu kadar yetenekli oyuncuları yakından görmüş olması. Sahadaki oyuncular ya profesyonel ya da profesyonel olma yolunda ilerliyor. Ancak bugün onları burada bir araya getiren şey, basketbola (ve yemeğe) duydukları sevgi.

Sebit, onları sol kanattan geçip potaya ilerliyor. Formalılar dört sayı önde. Su molasının zamanı geldi.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Soldan sağa doğru Chudier, Ngor ve Chris, maçtan önce esnerken şakalaşıyor.

Sebit, Ulusal Basketbol Ligi'ndeki yerel takımda oynayan 19 yaşındaki küçük erkek kardeşi Chuatwech ve Ngor ile birlikte, bu sporun nasıl onlara en çok değer verdikleri şeylerle bağ kurma fırsatını sunduğunu konuştuk.

Basketbol sevgisinden, özgürlük biletinden ve kazanmaktan bahsettik.

Ailenizi Güney Sudan'dan Perth'e uzanan yolculuğa çıkaran şey neydi?

Chuatwech: Güney Sudan'ın Waat kentinde doğdum. İç savaş yüzünden ailem, ben 3 yaşındayken Avustralya'ya taşınmış.

Nereyi eviniz olarak görüyorsunuz?

Chuatwech: Avustralya hayatımda önemli bir rol oynadı. Bana verilen tüm fırsatlar için minnettarım. Ama Güney Sudan ile bağım hep olacak. Orası her zaman evim olacak. Oradaki köklerimle güçlü bir bağım olduğunu hissediyorum.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Soldan sağa doğru Chat, Nyanen, Chol, Sebit, Dinaay, Thomas, Nyadang ve Chuatwech Reath, Batı Avustralya'da Ellenbrook'taki evlerinde.

Üst seviyede spor yapmak, Avustralya toplumuyla bağ kurmanıza nasıl yardımcı oldu?

Chuatwech: Bana hiçbir şeyi garanti görmemem gerektiğini ve zor bir durumdan çıkmak için tek seçeneğin sıkı çalışmak olduğunu gösterdi. Daha iyi bir gelecek için çalışıyorum. Güney Sudan'dan Avustralya'ya taşınmamızın boşa olmamasını istiyorum. Bir gün Güney Sudan'a dönmeyi ve oradaki herkes için olumlu bir fark yaratmayı umuyorum.

Sebit: Sanırım sporda çok iyi olduğun zaman daha çok kabul görüyorsun. İnsanları sana yaklaştırdığını düşünüyorum.

Neden basketbol?

Ngor: Dünyanın en uzun kabilelerinden biriyiz [Güney Sudan'ın Dinka kabilesi]. Boyumuza ve atletikliğimize uygun olduğu için doğal olarak basketbola yöneliyoruz.

Sebit: Ağabeyim yüzünden. Onunla oynamak istiyordum. Her şeyi birlikte yaparız. Basketbol, hayatımın üç temel direğinden biri. Bir okul, bir aile, bir de basketbol var.

Chuatwech: Erkek kardeşlerim oynuyordu. Hafta sonları maça giderlerdi ve ben de onlarla oynamak isterdim. Bu yüzden futbol oynamayı bıraktım ve basketbol oynamaya başladım. Dördüncü sınıftan sonra daha ciddi çalışmaya başladım. Şimdi de profesyonel olmaya çalıştığım için tüm günümü basketbola göre ayarlıyorum. Neredeyse tek düşündüğüm şey basketbol.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Soldan sağa doğru Chris, Ngor ve Chudier, South Beach basketbol sahasına giderken arabanın arka koltuğunda gülüşüyorlar.

Takımınız nasıl bir araya geldi?

Chuatwech: Birbirimizi yıllardır tanıyoruz. Ailelerimiz tanışıyor. Çocukken oynamaya başladık. Sonra birisi, South Sudanese Australian National Basketball Association takımı Perth Rhinos'u kurdu. Takım 2018'de dağıldı ama biz bu takımı onun devamı olarak görüyoruz.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Chuatwech'in kupaları, her zaman Reath ailesinin sokak kapısının yanında sergileniyor.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Reath ailesinin evinde, Avustralya bayrağıyla birlikte Güney Sudan'ı temsil eden bir flama asılı duruyor.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Chuatwech'in kupaları, her zaman Reath ailesinin sokak kapısının yanında sergileniyor.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Reath ailesinin evinde, Avustralya bayrağıyla birlikte Güney Sudan'ı temsil eden bir flama asılı duruyor.

Bu takımda oyuncu olmak nasıl bir his?

Sebit: Kulaklarımız dışarının gürültüsüne kapanıyor. Bir araya geldiğimiz zaman hiçbir şeyin önemi kalmıyor. Çünkü basketbol, uyumlu olmayı gerektiren bir spor. Başarılı olmak için herkesin uyum içinde olması gerekir. Bazen tartıştığımız oluyor ama sonraki oyunda o tartışmayı unutuyoruz. Çünkü bir takım çalışması sergilememiz gerekiyor. Tüm bunlar, arkadaşlığımızı güçlendiriyor.

Ngor: Sevgiyi hissediyorum. İyi bir enerji hissediyorum. Bu grubun parçası olmanın getirdiği müthiş desteği hissediyorum, çünkü nerede olursak olalım birbirimize destek oluyoruz.

Chuatwech: Aile gibiyiz. Sorunların mı var? Gruptaki herhangi bir kişiye anlatabilirsin. Maç sırasında tabii ki kavgalar oluyor. Kaybetmek istemiyorsun. Ama basketbol takım sporudur; farklılıklarını bir kenara koyman gerekir. Bu sayede problem çözme yeteneğimizi geliştiriyoruz, çünkü ne yapmamız gerektiğini tartışıyoruz.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Ngor, faul sonrasında Bang'in ayağa kalkmasına yardımcı oluyor.

Aranızdaki bağ, saha dışında nasıl?

Ngor: Birbirimizi cesaretlendiriyoruz. Bu, aramızdaki bağı güçlendirdi. Birlikte oynarken birimizin kazanmasının hepimizin kazanması anlamına geldiğini görüyoruz. Takım sporu yapmanın bu yönünü çok seviyorum.

Sebit: Birlikte oynamak, dostluğumuzu pekiştiriyor. Bazen tartışıyoruz ama hepsini geride bırakıyoruz. Bu, arkadaşlığımızı güçlendiriyor.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Reath ailesi, evde birlikte öğle yemeği yiyor.

Oyun stilinizi ve güçlü yanlarınızı nasıl tarif edersiniz?

Ngor: Benim güçlü tarafım şutlarım. En yetenekli şutörlerden biriyim.

Sebit: Çok yönlülüğüm ve boyum. Buradan şut atabiliyorum.

Chuatwech: Hızım ve atletikliğim. Topu paylaşmaktan korkmam. Kazanmayı severim, bu yüzden kazanmak için elimden ne geliyorsa yaparım.

En iyi oyuncu hanginiz?

Sebit: (Çok ciddi) Bence benim.

Chuatwech: (Çok ciddi) Kardeşim.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Soldan sağa Chris, Bang ve Chudier, ribaunt için mücadele ediyor.

Oyuncular sahaya dönünce maç hararetleniyor. Sesleri, pasları kadar hızlı şekilde sahada yankılanıyor.

"Şut atmak istemiyor!"

"Potaya saldır!"

"Bu kadar kısa olmak nasıl bir his?"

"İşte böyle, nasıl yapıldığını göster bize!"

Yan sahalardaki oyuncular, maç yapmayı bırakıp takımın profesyonel düzeydeki oyuncularını yakından görmek için toplanıyor. Becerilerinin topladığı hayranlık, bu gençlerin basketbol sayesinde yerel kahramanlara dönüştüğünü kanıtlıyor.

11 sayılık oyun serisi, Sebit'in takımının 4-3'lük zaferiyle sona eriyor. Oyunun MVP'si olan Sebit, onları izleyen bazı çocuklara birkaç dakika boyunca ipuçları veriyor.

Takım daha sonra Fremantle'ın ünlü esintisinde serinlemek için sahile gidiyor. Temiz deniz havası, Avustralya'nın yaz sıcağında ferahlık verdiği için bu rüzgara bölgede Freo Doctor deniyor. Sahilde Freo Doctor eserken takım dalgalara doğru koşuyor. Birbirini kovalayan oyuncular, itiş kakış arasında kahkahalarla yere devriliyor.

Yalnız Değiliz: Kort Bizim Evimiz

Soldan sağa doğru Chris, Chudier ve Bang, South Beach'teki oyunun ardından serinliyorlar.

Kaybeden takım, kazananları yakında hamburger veya kaburga yemeye çıkarmaya söz veriyor. Kazanmak onlar için o anda her şey demek olabilir ancak maksat aslında bu değil. Basketbol, bu gençler için ortak bir dil. Dünyaya açılan pencereleri. Aidiyet hissetmelerini sağlayan spor. Kaburgalar ise yalnızca lezzetli bir bonus.

Yazan: Aarti Betigeri
Fotoğraflar: Chris Gurney

Yazılma tarihi: Ekim 2020

Orijinal yayınlanma tarihi: 20 Şubat 2022

İlgili Hikayeler

Kendi Geleceğini Yazmaya Devam

Topluluk

Kendi Geleceğini Yazmaya Devam

Zihinsel Zorlukları Aşmanın Yolu

Rehberlik

Zihinsel Engelleri Yıkıp Geç

Nike Yoga Eğitmeni Fabian Domenech, Gerçek Sen Olmaya Dair Konuşuyor

Rehberlik

Trained Podcast: Fabian Domenech ile Özgünlüğü Yakala

James Clear ile Alışkanlık Edinme ve Alışkanlıkları Yenme

Rehberlik

Trained Podcast: James Clear ile Atomik Alışkanlıklar Edin

Nike Eğitmeni Maria Wada ile Hareket Ederek Mutluluğu Bulma Üzerine

Rehberlik

Trained Podcast: Maria Wada ile Kendini Baştan Yarat