Atalarının Mirası: NYC Merkezli Kriketçi, Karayipli Köklerini Nasıl Onurlandırıyor?

Derick Narine, kriket sopasını kaldırabildiği andan itibaren krikete hep ilgi duydu. Ergenliğinde ülkesi Guyana'yı temsil ediyordu. Lise başında New York'a taşındıktan sonra takımını ilk kriket şampiyonluğuna taşıdı. Ancak Derick'in kriketle kurduğu bağın tek nedeni başarıları değil. Ailesinde sayısız kriketçi bulunan Derick, kriket sopasını eline aldığı zaman nesiller boyu kriket oynayan atalarıyla bağ kurduğunu hissediyor.

Queens Jamaica'da bulunan Baisley Pond Park Kriket Sahası'nda Derick, bize New York ve Guyana'da kriket oynamanın kültürel farklarından ve kriketin her şeye rağmen insanları bir araya getirmeyi nasıl başardığından bahsetti.

Atalarım şeker endüstrisinde çalışmaları için Hindistan'dan [Guyana'ya] köle olarak getirilmiş. Hindistan (ve İngiltere) kriketin doğduğu yer. Yani oralıysan kriket oynamayı bilmelisin ya da en azından kriket hakkında bilgi sahibi olmalısın. [Atalarım] Guyana'ya geldiğinde kriket sevgisi nesilden nesle geçmiş. Kriket sopasını kaldırabilecek yaşa geldiğinde seni parka götürürler ve nasıl oynayacağını öğretirler. Önce köyün için oynamaya başlarsın. Sonra bölge takımına seçilirsin. Ben de kriket oynadım ve milli takıma seçildim. 16 yaşında Guyana için oynadım.

Heyecanlıydım. TV'de, filmlerde gördüğüm şeyler aklıma geliyordu. Buraya geldiğimde, özellikle Queens'te yaşamanın bambaşka bir deneyim olduğunu gördüm. Bahçeli müstakil evimiz olacağını sanıyordum ama mahalle çok kalabalıktı. Hiç hayal ettiğim gibi değildi.

Kriket oynamayı ummuyordum çünkü ABD'de kriket oynandığına dair hiçbir şey duymamıştım. Lisedeki arkadaşlarımdan biri, Guyana'da yakınlarımda yaşarmış. John Adams Lisesi'nde okuyordum. Kriket takımı olduğunu bana o söyledi. Seçmelere gittim ve koç [beni] kaptan yaptı. Şampiyonada birinci olduk. John Adams'ın ilk şampiyonluğu oldu.

Kime karşı oynadığına göre değişiyor. Hintlilere karşı oynarken çok konuşmuyorlar çünkü onları anlamıyorsun. Atalarım Hindistan'dan gelmiş ama Hintçe bilmiyorum, bu yüzden hiçbir şey anlamıyorum. Jamaikalılarla oynarken sana küfrederler. Ağızlarına ne gelirse söylerler ama bunu hakeme duyurmadan yaparlar, aksi takdirde ceza alırlar. Söylediklerini ciddiye almıyoruz çünkü biz de aynı şeyleri onlara söyleyebiliyoruz ama bazen etkileniyorsun. Çünkü defans oynuyorsan tek istediğin şey, partnerinin vurabilmesi için topu bloke etmek oluyor.

Her türlü sahada oynuyoruz. Kissena'daki [Flushing, Queens] sahalar en kötüsü. Topa vurduğun yerin hemen arkası delikten geçilmiyor. Bir de gölet var, yani kaleci topu kaçırırsa top suya kaçıyor. Sonra bir çubuk bulup topu sudan çıkarmaya çalışıyorsun ama top ıslanmış ve şişmiş oluyor.

Maçtan sonra rakip takım gelip seni tebrik eder. "İyi bir oyuncuymuşsun. Facebook'un ne? Instagram'ın ne? Sohbet edelim, bana ipuçları vermeni istiyorum." gibi şeyler derler. Büyük maçlarda herkes gelip seni destekler. Kriket, insanları bir araya getiriyor. Olan bitene rağmen insanlar hala kriket oynuyor.