Zapytaj trenera: jak poradzić sobie z faworyzowaniem niektórych zawodników przez trenera?

Trenerko!

Niedawno przenieśliśmy się na drugi koniec stanu, więc jestem w nowej szkole średniej i mam nową trenerkę pływania. W mojej poprzedniej szkole świetnie dogadywałam się z trenerką i czułam ducha zespołu, jednak w nowej szkole jest inaczej. Koleżanki z drużyny są bardzo miłe i starają się, żebym nie czuła się jak nowa w zespole, choć nie ma już tej rodzinnej atmosfery, którą czułam w poprzedniej szkole, gdzie wszystkie znałyśmy się jeszcze od czasów gimnazjum. Częścią tego problemu jest też trenerka: mam wrażenie, że ona mnie ignoruje. Ma swoje ulubione pływaczki, a ja nie jestem jedną z nich. Chociaż na pewno nie jestem jedną z trzech najlepszych zawodniczek, jak to było w mojej byłej szkole, to jednak dobrze sobie radzę i wiem, że mogę być jeszcze lepsza. Tylko… czy naprawdę mam nad tym pracować sama?

Stronniczość Uwiera Mnie
16-letnia pływaczka

Fakt jest taki, że trenerzy z pewnością mają swoich ulubieńców.

SUM, mam dla Ciebie dobre wieści: Ty też z pewnością możesz stać się jedną z ulubienic trenerki.

Muszę przyznać, że sama nie zawsze byłam ulubienicą trenerów. Kiedy byłam w gimnazjum, czasem bywałam kiepską sportsmenką. Zdarzały się sytuacje, kiedy podczas meczów tenisowych rzucałam rakietą po nieudanym zagraniu. Żaden trener przy zdrowych zmysłach nie nagrodziłby takiego zachowania. Gdy potem dojrzałam, dotarło do mnie, że moja wartość dla trenerów nie polega tylko na moich osiągnięciach na korcie. Chodziło o mój całkowity wkład w zespół.

Rozumiem, że obecnie stanowi to dla Ciebie problem. Jest to trudne, ponieważ nie znasz struktury zespołu, jego sposobu komunikacji, przyzwyczajeń. Brakuje Ci tej rodzinnej atmosfery. Z doświadczenia wiem, jak trudne mogą być zmiany. W mojej licealnej drużynie koszykówki trzykrotnie zostawałam zawodniczką roku – ale mój pierwszy rok gry na uniwersytecie w Dartmouth był jak zaczynanie od nowa. Musiałam pokazać mojej nowej drużynie: „Hej, naprawdę ciężko pracuję, mam w sobie dużo entuzjazmu, mnóstwo energii i jestem tu, żeby pomóc”. Po około miesiącu reszta zespołu poznała moje nastawienie. W ten sposób wchodzi się do grupy.

Jak więc możesz pomóc i wkomponować się w zespół? Możesz podnosić innych na duchu, wykazywać się chęcią do nauki, entuzjazmem i byciem najlepszą w danej roli. To nie tylko pomoże Ci stworzyć silniejsze więzi z koleżankami z zespołu, ale także prawdopodobnie sprawi, że zaczniesz piąć się w hierarchii ulubienic trenerki.

Każdy, kto przyczynia się do pozytywnej kultury zespołu i pomaga mojej drużynie wygrywać, jest na mojej liście ulubieńców. Jeśli któraś z moich koszykarek ma problemy z dwutaktem, a potem zostaje po treningu i robi 10 dwutaktów, to ja to zauważam. Widzę, kiedy któraś z moich zawodniczek jest w pełni zaangażowana. Widzę, jak traktują koleżanki z drużyny, kto przybija ze sobą piątki. Widzę też, kto wchodzi ostatni do autobusu (proszę, nigdy, przenigdy nie bądź tą osobą). A mówiąc poważnie: duża część sukcesu drużyny wynika ze zdolności jej zawodników do współpracy.

Może minąć trochę czasu, zanim poczujesz się w nowej drużynie jak w domu. Postaraj się być cierpliwa. To, jak poradzisz sobie z takim wyzwaniem, zależy przede wszystkim od Twojego nastawienia. Gdybym to była ja, podeszłabym do tego z myślą: „Jak mam zamiar sprostać temu wyzwaniu? Jak sprawić, by to się stało?”. Wiem, że nie każdemu to przychodzi naturalnie. Trenowałam wiele zawodniczek, które przychodziły do drużyny z negatywnym nastawieniem, mówiąc: „Nie gram, nigdy nie będę grała”. A ja zawsze w takich przypadkach mówię: „W moim świecie to tak nie wygląda – taka jest Twoja rzeczywistość i to Ty ją tworzysz”. Jeśli więc idziesz na trening, mówiąc sobie: „Nikt mnie nie lubi”, to prawdopodobnie okaże się to prawdą.

Jeśli chcesz odwrócić obecną sytuację w pozytywną, możesz to zrobić, absolutnie masz taką możliwość. Zamiast wyobrażać sobie, że wszystko jest ułożone przeciwko Tobie, dostrzegaj możliwości. W nowym zespole możesz wymyślić siebie na nowo. Możesz skupić się na innym wydarzeniu, zdecydować, że będziesz szybsza lub nawet być innym rodzajem koleżanki z drużyny niż byłaś w poprzedniej drużynie.

Możliwość wdrożenia tego w życie należy do Ciebie, a nie do Twojej trenerki. Szukasz aprobaty z zewnątrz, ale jak widzisz już teraz, ten rodzaj aprobaty jest zawodny. Najbardziej niezawodne wsparcie pochodzi z wewnątrz i towarzyszy Ci przez całą Twoją sportową przygodę.

Jeśli zapytam Cię: „Kto jest Twoim największym kibicem?” lub „Kto ocenia Cię najłagodniej?”, a Ty odpowiesz, że Twoja mama lub najlepsza przyjaciółka, ja wtedy zapytam: „Dlaczego to nie jesteś Ty? Dlaczego nie jesteś swoją najbardziej zagorzałą cheerleaderką? Dlaczego nie traktujesz siebie w ten sposób?”. Jest to zarówno łatwe pytanie, jak i bardzo trudna, ważna lekcja do odrobienia. Dobra wiadomość jest taka, że wciąż masz mnóstwo czasu, aby zacząć traktować siebie tak, jak na to zasługujesz.

Sama bądź swoją ulubienicą. Dasz radę!

Trenerka Banghart