Κάθε μέρα μετά το σχολείο, η Asisat έπαιζε ποδόσφαιρο στους δρόμους της πόλης καταγωγής της, στο Λάγος της Νιγηρίας. Επέστρεφε σπίτι με μελανιές και γρατζουνισμένα γόνατα αλλά για εκείνη, δεν υπήρχε τίποτα καλύτερο. Όμως, οι γονείς της Asisat δεν υποστήριζαν την επιλογή της να αφιερώνει τόσο πολύ χρόνο στο ποδόσφαιρο.

Για αρκετό καιρό, η Asisat δεν σκεφτόταν την προοπτική του να γίνει επαγγελματίας παίκτρια ποδοσφαίρου. Μια μέρα, η Asisat έπαιρνε μέρος σε ένα τοπικό πρωτάθλημα. Όπως συνήθως, είχε δώσει τον καλύτερο εαυτό της στο γήπεδο, τρέχοντας, δίνοντας πάσες και βάζοντας γκολ. Ένας προπονητής τη ρώτησε αν ήθελε να μπει στην ομάδα του. Η Asisat ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Ήξερε ότι οι γονείς της δεν θα το ενέκριναν. Έπρεπε να αρνηθεί. Η Asisat συνέχισε να παίζει ερασιτεχνικά ενώ σπούδαζε στο πανεπιστήμιο.

Μόνο όταν είδε τις εντυπωσιακές επιδόσεις της στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου γυναικών Κ-20 συνειδητοποίησε ότι ήταν αρκετά καλή για να γίνει επαγγελματίας παίκτρια ποδοσφαίρου. Είχε το υψηλότερο ποσοστό γκολ στη διοργάνωση. Εκείνη τη βραδιά, κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα και το Χρυσό Παπούτσι. Η Asisat δεν τα παράτησε ποτέ και, τελικά, ακολούθησε την καρδιά της.

"Προς όλες τις επαναστάτριες,

Ένα κακό αποτέλεσμα δεν σημαίνει τίποτε.

Θα πρέπει απλώς να σας ωθεί να γίνετε καλύτερες.

Μην αφήνετε ποτέ μια ήττα να καθορίσει το είδος της πρωταθλήτριας που είστε.
Οι πρωταθλήτριες είναι πάντα δυνατές. Είναι πανίσχυρες και έχουν μοναδική θέληση και πείσμα.

Μερικές φορές, νιώθουμε απογοήτευση, επειδή δεν γνωρίζουμε πραγματικά
τις δυνατότητες που έχουμε στη διάθεσή μας μετά από τις προσπάθειες τόσων χρόνων. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μπορείτε να νικήσετε
τον φόβο σας.

Μπορείτε να αλλάξετε ολόκληρο τον κόσμο με το θάρρος σας. Προσπαθήστε το.

Μην το βάζετε ποτέ κάτω!"

– Asisat Oshoala