De geschiedenis van de Air Max 1

Je kunt een Air bag (zie afbeelding hierboven) zien als een trampoline. Als je er met je hiel op stapt, veert hij weer op. Het maakt wandelen en hardlopen comfortabeler omdat het schokken absorbeert wanneer je hak de grond raakt. Maar zonder zichtbare Air "was het voor iedereen moeilijk om te begrijpen wat dat betekent", zei Tinker. Vanaf begin jaren 80 probeerden de Air ingenieurs van Nike dat probleem op te lossen door te spelen met prototypes met zichtbare Air, maar de technologie en ontwerpconcepten waren gewoon niet klaar voor primetime.

Nike stuurde Tinker naar Parijs voor designinspiratie. Parijs is een stad die bekendstaat om zijn luxueuze, gouden gebouwen, maar het zou een ander type gebouw zijn dat de aandacht van Tinker trok: het Centre Pompidou. Het Centre Pompidou is uniek omdat het is ontworpen alsof het binnenstebuiten is gekeerd. Van buiten zie je alles: de verwarming, de ventilatie, de roltrappen, zelfs de leidingen zitten aan de buitenkant en zijn in felle kleuren geschilderd.

Het gebouw inspireerde Tinker en hij begon na te denken over hoe hij de Nike Air unit zichtbaar kon maken in een schoen die de Air Max 1 zou worden. Hij keerde terug naar het hoofdkantoor van Nike en begon verschillende ideeën te bedenken en te schetsen. Uiteindelijk sneed hij een deel van de middenzool weg om de airbag bloot te leggen. Tegelijkertijd zorgde het Air lab van Nike voor technologische doorbraken, waardoor de visie van Tinker werkelijkheid werd.

In 1987 werd de Air Max 1 geboren en ontstond er een golf van enthousiasme voor het iconische dempingssysteem van Nike.

Dit zou uitgroeien tot een van de meest iconische designs in de geschiedenis van Nike, en Tinker Hatfield zou later naam maken als een van de grootste schoendesigners ter wereld.