Dit veld is voor de meiden

Sally Nnamani is van nature rustig, maar als ze aan het basketballen is, zien we haar fanatieke kant. "Je wilt gewoon een mooie wedstrijd spelen. Het doet er niet toe wat anderen zeggen als je die zaal uit loopt."

Basketbal gaf haar de ruimte om zelfvertrouwen op te bouwen. Maar het heeft wel even geduurd voordat ze diezelfde houding buiten het veld liet zien.

Sally maakte kennis met de sport via haar oudere broer toen ze van Nigeria verhuisden naar New York. Het was niet makkelijk als nieuwkomer, maar basketbal was haar veilige toevluchtsoord.

Buiten het veld vond ze het echter lastig om aansluiting te vinden bij haar leeftijdgenoten. "Ik was gesloten en communiceerde niet met mensen. Mijn coach was geweldig. Ik mocht met hem meerijden naar de training, maar hij wist niet hoe hij me in het team kon laten integreren."

Hoe meer Sally speelde, hoe meer ze ging beseffen dat communicatie net zo belangrijk is als het scoren van 30 punten. "Om echt dik te winnen móet je wel met je teamgenoten op het veld praten. Er moet een soort kameraadschap zijn."

Tijdens haar studie realiseerde ze zich dat ze de sociale vaardigheden die ze tijdens het basketballen geleerd had, intussen ook in haar gewone leven toepaste. "Door het sporten durfde ik ook andere nieuwe dingen uit te proberen. En zo ben ik in het coachen gerold."

Sally is inmiddels directeur bij Peace Players Brooklyn — een stichting die een volgende generatie leiders klaarstoomt door middel van basketbal — en gebruikt haar ervaringen om zelfvertrouwen te kweken bij kinderen, op en buiten het veld. Ze beschouwt basketbal als basis om kinderen teamwork en verantwoordelijkheid bij te brengen, maar vooral om ze te leren dat ze er mogen zijn.

"We proberen kinderen te laten zien wat de wereld te bieden heeft", zegt ze. "Er is zoveel meer. En je hoort erbij [bij de Peace Players]. Het maakt niet uit waar je vandaan komt of waar je woont, je hoort erbij."