Chloe Kelly groeide op in West-Londen, waar ze voetbalde met haar vijf oudere broers. Ze speelden op de geplaveide straten en in de 'kooien' van de stad: door hekken omheinde voetbalveldjes waar het er ruw aan toeging. Chloe was meestal het enige meisje, maar daar gaf ze niets om. Waar ze ook heen ging, ze had altijd een bal bij zich en was klaar om te spelen.

Toen Chloe ouder werd, verhuisde ze naar het noorden om professioneel voetbal te gaan spelen voor Manchester City. Strijdlustig en fel als ze was, leek ze in de wieg gelegd voor succes. In 2021 liep ze een ernstige beenblessure op, waardoor ze aan de zijlijn kwam te staan. Haar fans vreesden dat ze nooit meer terug zou keren. Maar Chloe werkte hard aan haar herstel, en bijna een jaar later was ze weer terug op het veld om te spelen voor het Engelse vrouwenelftal.

In de EK-finale van 2022 stond Engeland met 1-1 gelijk tegen Duitsland. In de verlenging schoot Chloe op doel, waarbij ze werd geblockt. Toen ze opnieuw aan de bal kwam, schopte ze zo hard als ze kon. De bal vloog door de lucht, voorbij de keeper en in het net: GOAL! Chloe's team rende het veld op. Ze had hen geholpen om Engelands eerste grote trofee in het vrouwenvoetbal in de wacht te slepen. Chloe bewaart haar EK-medaille op een plek waar ze die elke dag kan zien: haar ondergoedla.

"Ik ben niet meer zo zenuwachtig als eerst, omdat ik nu denk: 'wat is het ergste wat er kan gebeuren?' Ik heb dieptepunten overwonnen. Ik moet van elk moment genieten en spelen zonder angst."

— Chloe Kelly