List do starszej siebie

Hej, Issey z przyszłości!

Co tam u nas? Nadal biegamy? Omg, czy biegałyśmy już na igrzyskach olimpijskich?

Jeśli tak, jak mocno płakałyśmy po przekroczeniu linii mety? Mam teraz 15 lat i płaczę po każdym wyścigu. Może to z powodu okresu dojrzewania, a może po prostu taka już jestem.

Zakładam, że nie czytamy tego listu wcześniej niż o godzinie 10 rano (Śpimy do tej godziny, prawda?). Mam nadzieję, że przygotowujemy się właśnie do dnia pełnego naszych ulubionych zajęć: biegania, nauki, gorących kąpieli i czasu z rodziną.

Nie mogę się doczekać, aż dowiem się, jak poszło nam z próbą zmiany programu WF-u. Czy dziewczęta uczą się teraz więcej o tym, jakie znaczenie ma dla nich okres dojrzewania, jeśli chodzi o sport? Czy wspieramy je na boiskach i bieżniach i inspirujemy je do ruchu, tak jak Lina i Laviai Nielsen inspirowały mnie?

Mam nadzieję, że pamiętamy, aby traktować się z wyrozumiałością. Cały czas staram się pokazywać nastolatkom takim jak ja, że nie ma nic złego w tym, że coś nam się nie udaje. Czasami mam jednak problem, aby sama o tym pamiętać.

Bywa, że się stresuję i czuję się przytłoczona, gdy szkoła, bieganie i wszystko inne się na siebie nakłada. Mam wtedy do siebie pretensje, choć nie powinnam. Mam nadzieję, że w przyszłości pamiętamy, że to czas jest dla nas, a nie odwrotnie. Że niezależnie od tego, z jakimi przeciwnościami będziemy się mierzyć (na bieżni i poza nią), uda nam się dojść tam, gdzie chcemy być.

OK, nie będę Cię dłużej przytrzymywać. Jestem pewna, że nasz przyszły pies chce już iść na spacer, a może przyjaciółki i przyjaciele czekają już na nas na bieżni. Ale zanim pójdziesz, mam dla Ciebie kilka rad:

Biegaj, bo to kochasz.

Spaceruj po lesie i ciesz się panującym tam spokojem.

Ucz się o kosmosie, bo to fascynująca sprawa.

Kochaj nasze ciało niezależnie od tego, jak wygląda – pamiętaj o wszystkim, co dla nas zrobiło.

Udało nam się osiągnąć już tak wiele, a jeszcze tyle przed nami.

Buziaki
Issey xx