Ρώτα τον προπονητή: "Πώς μπορώ να σταματήσω να κρίνω τον εαυτό μου;"

Αγαπητή προπονήτρια,

Μόλις ξεκίνησα να παίζω κολεγιακό ποδόσφαιρο ως πρωτοετής. Παρ' όλο που λατρεύω το άθλημα, τελευταία έχω χάσει το κίνητρό μου. Ήμουν υπαρχηγός στην ομάδα του λυκείου μου, αλλά από τότε που ξεκίνησα τις σπουδές μου στο κολέγιο, μπαίνουν συνεχώς άλλα πράγματα στη μέση. Πρόσφατα, ακύρωσα δύο φορές την πρωινή προπόνηση. Τη μία φορά ήταν για καλό σκοπό (είχα ξενυχτήσει διαβάζοντας), αλλά την άλλη φορά ο λόγος ήταν ότι είχα ξενυχτήσει με την παρέα μου. Επίσης, έχασα μια προπόνηση με βάρη. Είπα στην προπονήτριά μου ότι ήμουν άρρωστη, ενώ στην πραγματικότητα είχα τσακωθεί με το αγόρι μου. Εξακολουθώ να λατρεύω το ποδόσφαιρο και δεν πετάει αλλού το μυαλό μου όταν είμαι στο γήπεδο. Όμως, οι ενοχές μου κοντεύουν να φτάσουν σε τέτοιο σημείο που δεν έχω καν μούτρα να εμφανιστώ. Υπάρχει ελπίδα να συμμαζευτώ; Ή μήπως να τα παρατήσω;

Απελπιστικά Αδικαιολόγητη
Παίκτρια ποδοσφαίρου, 19 ετών

Να σου πω κάτι, Απελπιστικά Αδικαιολόγητη; Κι εγώ δυσκολεύτηκα ως πρωτοετής.

Προέρχομαι από μια μεγάλη, δεμένη οικογένεια και ήμουν η πρώτη που θα έπαιρνε πτυχίο κολεγίου. Η γιαγιά μου δεν είχε την ευκαιρία να συνεχίσει τη μόρφωσή της πέρα από τη δεύτερη τάξη του γυμνασίου λόγω του φυλετικού διαχωρισμού της νομοθεσίας. Η μητέρα μου έκανε πολλές δουλειές για να βγάλει τα έξοδά της στο κολέγιο, αλλά αργότερα έμεινε έγκυος και έπρεπε να διακόψει τις σπουδές της. Έτσι, όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω μου. Η πίεση ήταν μεγάλη.

Όμως, από την οικογένειά μου έλαβα επίσης αγάπη, στήριξη και ισχυρές αξίες. Παρ' όλο που με πίεζαν, ήξερα ότι μπορούσα να βασιστώ πάνω τους.

Εσύ έχεις επίσης κάτι στο οποίο μπορείς να βασιστείς. Ήσουν υπαρχηγός στην ομάδα του λυκείου σου, άρα ξέρεις τι σημαίνει σκληρή δουλειά και θάρρος. Επίσης, ξέρεις ότι μπαίνοντας σε μια ομάδα, παίζεις με τους όρους της και από εσένα εξαρτάται να το πάρεις στα σοβαρά. Γι' αυτό, ήρθε η ώρα να απαντήσεις σε κάποιες δύσκολες ερωτήσεις όπως "Ποια είμαι ως άτομο;" ή "Τι είναι αδιαπραγμάτευτο για εμένα;".

Πίστεψέ με, σε καταλαβαίνω. Υπήρξαν φορές που μπήκα στον πειρασμό να μείνω έξω όλη νύχτα. Όμως, γρήγορα κατάλαβα ότι ήταν εύκολο να με πάρει η κατηφόρα. Και δεν ήθελα να μου συμβεί κάτι τέτοιο, επειδή συνειδητοποίησα πόσο σπουδαία ήταν η ευκαιρία που είχα να παίζω μπάσκετ σε κολεγιακό επίπεδο.

Βρήκα τη δύναμη για να δίνω το παρών, αλλά και τον καλύτερο εαυτό μου, για λόγους που ήταν πιο σημαντικοί από εμένα. Το έκανα για την οικογένειά μου, που πάντα με στήριζε και πίστευε σε μένα. Το έκανα για τους ανθρώπους που πάλεψαν και έδωσαν τη ζωή τους για να έχω εγώ το δικαίωμα να σπουδάζω και να διαγωνίζομαι. Ό,τι έχω καταφέρει το οφείλω σε εκείνους, ενώ προσπαθώ ακόμα να ζω τη ζωή μου με έναν τρόπο που τους τιμά. Εκείνοι είναι ο λόγος που δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο.

Το ψέμα σου μπορεί να υποδεικνύει ότι θεωρείς δεδομένη κάποια κατάσταση στη ζωή σου. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι το ίδιο το ψέμα δεν ήταν και τόσο μεγάλο, αλλά αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου προβλήματος. Έτσι, άλλη μια ερώτηση που πρέπει να απαντήσεις είναι η εξής: "Ποιες είναι οι αξίες που θα με καθοδηγούν;" Με άλλα λόγια, βάλε κάποια όρια τα οποία δεν θα ξεπερνάς. Για παράδειγμα, αποφάσισε ότι δεν θα λες ψέματα, δεν θα χάνεις προπονήσεις και δεν θα τα παρατάς, επειδή έτσι δεν θα λυθεί το πρόβλημά σου, αλλά θα καταλήξεις ακόμα πιο απομονωμένη.

Πήρα αυτές τις αξίες από το σπίτι μου, ενώ η Pat Summitt, η προπονήτριά μου στο Τενεσί, τις ενίσχυσε. Δεν ανεχόταν τα ψέματα και δεν άφηνε τίποτα να περάσει. Φρόντιζε να μας δείξει ότι δεν έπρεπε να φερόμαστε έτσι. Αυτή η υπευθυνότητα είναι απαραίτητη.

Είναι ο λόγος που δεν ξενυχτούσα διασκεδάζοντας. Παρ' όλα αυτά, πέρασα δύσκολες στιγμές. Μου έλειπε το σπίτι μου. Μου έλειπε η οικογένειά μου. Μου έλειπαν οι κυριακάτικες συγκεντρώσεις στο σπίτι της γιαγιάς μου, όπου τρώγαμε ένα μεγάλο πατροπαράδοτο γεύμα, παίζαμε χαρτιά και γελούσαμε. Όλη αυτή η μοναξιά έφερε στην επιφάνεια κάποια άλυτα θέματα με τον πατέρα μου.

Ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ στη ζωή μου. Έτσι, όταν βρέθηκα μόνη μου στο κολέγιο, όλα τα συναισθήματα της απόρριψης και της εγκατάλειψης που ένιωθα ως παιδί ήρθαν και πάλι στην επιφάνεια. Άρχισα να προπονούμαι μανιωδώς για να τα αποφύγω και σύντομα έπαθα κάταγμα κόπωσης στο πέλμα και δεν μπορούσα καν να πηγαίνω στις προπονήσεις. Έπειτα, έπαθα ράγισμα σε ένα κόκαλο. Μετά, μου εμφανίστηκε ένα πρόβλημα στην καρδιά.

Με είχε πάρει από κάτω.

Ευτυχώς, η προπονήτριά μου ήξερε πώς να με στηρίξει. Με τη βοήθειά της, άρχισα να επισκέπτομαι έναν αθλητικό ψυχολόγο που μου έμαθε πώς να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες. Έμαθα ότι όλοι έχουμε παρορμήσεις που μας τραβούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις, άλλοτε καλές και άλλοτε κακές. Με την εξάσκηση, μπορούμε να επιλέξουμε προς τα πού θέλουμε να πάμε. Μπορούμε να επιλέξουμε να κρατάμε μια καλή στάση και να δουλεύουμε σκληρά.

Θεωρώ ότι ένας αθλητικός ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει και εσένα. Τώρα που δεν είσαι στο γνώριμο περιβάλλον που σε στήριζε, αναρωτιέμαι μήπως έρχονται στην επιφάνεια κάποια ζητήματα από τα οποία μπορεί να κρυβόσουν.

Κάτι σε κρατάει μακριά από το άθλημα που λατρεύεις και πρέπει να ανακαλύψεις τι είναι αυτό. Το οφείλεις στον εαυτό σου. Μόλις το βρεις, μπορείς να αρχίσεις να αγαπάς τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να αριστεύσεις σε ό,τι κάνεις.

Έχω την αίσθηση ότι κατά βάθος είσαι ευγνώμων που σπουδάζεις και που είσαι στην ομάδα. Άφησε, λοιπόν, αυτήν την παρόρμηση να σε πάει μπροστά.

Προπονήτρια Fargas