Ρώτα τον προπονητή: "Πώς μπορώ να αποκτήσω ομαδικό πνεύμα;"

Αγαπητέ προπονητή,

Είμαι στην ομάδα κολύμβησης κορασίδων του λυκείου μου και είμαστε πολύ καλές. Έχουμε κερδίσει πολλούς ομαδικούς αγώνες, αλλά ανταγωνιζόμαστε επίσης η μία την άλλη σε ατομικούς αγώνες. Μερικές από τις συναθλήτριές μου είναι και κολλητές μου. Όμως, με το που μπαίνουμε στην πισίνα, το μόνο που θέλω είναι να τις κερδίσω όλες. Η εμμονή μου να είμαι η καλύτερη είναι τόσο μεγάλη που έχω αρχίσει να βάζω τον εαυτό μου πάνω από την ομάδα. Προσπαθώ να αποσυντονίσω τις άλλες με ψυχολογικά τρικ, ενώ είμαι μυστικοπαθής για ό,τι κάνω εκτός πισίνας, δηλαδή τι τρώω, πότε κάνω επιπλέον προπονήσεις, πόσο κοιμάμαι κ.λπ. Ξέρω ότι είναι εγωιστικό και νιώθω χάλια. Αυτή η νοοτροπία έχει αρχίσει να επηρεάζει και την απόδοσή μου. Μπορώ να είμαι καλή συναθλήτρια και η καλύτερη κολυμβήτρια στην ομάδα;

Ανταγωνιστική στην πισίνα
Κολυμβήτρια, 16 ετών

Αγαπητή "Ανταγωνιστική στην Πισίνα", ίσως να έχεις ακούσει ότι η ομάδα είναι πάνω από όλα. Ίσως, μάλιστα, οι συναθλήτριές σου να το επαναλαμβάνουν αυτήν τη στιγμή. Όμως, μπορώ να σου πω ότι δεν είναι κακό να θέλεις να προπονείσαι και να αγωνίζεσαι ατομικά. Επίσης, μπορώ να σου πω ότι με την ομαδική προπόνηση μπορείς να αποκτήσεις δεξιότητες και δυνατότητες που θα σου φανούν χρήσιμες όταν έρθει η ώρα "να τις κερδίσεις όλες".

Αν επισκεπτόσουν μία από τις ακαδημίες μου για τρέξιμο, θα έβλεπες αθλητές να προπονούνται σε ομάδες. Όμως, πάντα προπονούμαστε έχοντας κατά νου ότι η ομάδα αποτελείται από άτομα. Μάλιστα, το πρώτο πράγμα που κάνω όταν αναλαμβάνω έναν καινούργιο αθλητή είναι να τον γνωρίσω ως άτομο, δηλαδή να μάθω τις αθλητικές του δυνατότητες, το εκπαιδευτικό του επίπεδο και τα αγωνιστικά του κίνητρα. Με αυτόν τον τρόπο, μπορώ να προσαρμόσω το στιλ της προπόνησης, ώστε να βοηθήσω τον καθένα από τους δρομείς μου να θέσει στόχους και να τους πετύχει.

Έχω διαπιστώσει ότι οι δρομείς σημειώνουν πιο σταθερή πρόοδο σε αυτούς τους ατομικούς στόχους, όταν δουλεύουν ομαδικά. Στο τρέξιμο, για παράδειγμα, αν ένας αθλητής θέλει να βελτιώσει την αντοχή και τον έλεγχό του, η προπόνηση με άλλους τέσσερις-πέντε δρομείς μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν το άτομο συμβαδίζει με την ομάδα αντί να προσπαθεί συνεχώς να πάρει το προβάδισμα, μαθαίνει να κάνει οικονομία δυνάμεων, να αγωνίζεται για μεγαλύτερο διάστημα και να αλλάζει ρυθμό όταν χρειάζεται.

Έχω την εντύπωση ότι θέλεις να είσαι καλύτερη από όλες στην προπόνηση και στους αγώνες. Αυτό δεν σε βοηθά απαραίτητα ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση.

Έστω ότι ένας δρομέας μου έχει χρόνο 13:30 στα 5.000 μέτρα. Ας υποθέσουμε ότι συμμετέχει σε έναν αγώνα όπου το 20% των αθλητών έχει χρόνο κάτω από 13 λεπτά. Πρέπει να ανησυχεί για αυτό το 20%; Όχι, πρέπει να εστιάσει στην προσπάθειά του να βελτιώσει τον δικό του χρόνο στο 13:20 με ρεαλιστικό τρόπο. Όταν προσπαθείς να προσαρμόσεις τους στόχους σου κοιτάζοντας τι κάνουν οι άλλοι, μπορεί να πιεστείς πάρα πολύ σε σύντομο διάστημα. Έτσι, κινδυνεύεις να τραυματιστείς, να αποκαρδιωθείς ή ακόμα και να μπλοκάρεις ψυχολογικά.

Από την άλλη, όταν εστιάζεις σε αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ, ξαλαφρώνεις. Ακόμα και σε έναν πολύ πιεστικό αγώνα, μπορείς να κάνεις τον εσωτερικό σου διάλογο και να σκεφτείς: "είναι μια ευκαιρία να ξεπεράσω τα όριά μου, να βελτιωθώ". Σύντομα, μπορεί να συνειδητοποιήσεις ότι δεν χρειάζεται να είσαι καλύτερη από όλες. Αρκεί να είσαι καλύτερη από ό,τι ήσουν χθες. Όταν έχεις αυτό το ψυχικό απόθεμα, μπορεί να διαπιστώσεις ότι μπορείς τελικά να χαρείς με τις επιτυχίες που σημειώνουν οι συναθλήτριές σου.

Έγινα προπονητής όταν ήμουν ακόμα επαγγελματίας δρομέας και, μερικές φορές, προπονούσα συναθλητές μου που τύχαινε να είναι αντίπαλοί μου σε ατομικούς αγώνες. Μάλιστα, προπονούσα και τον Bernard Barmasai, που έκανε παγκόσμιο ρεκόρ στο στιπλ το 1997. Στον ίδιο αγώνα, εγώ έκανα ατομικό ρεκόρ.

Ζήλεψα που ο Bernard πήρε το χρυσό; Όχι, βέβαια. Ένιωσα ότι συμμετείχα στη νίκη του Bernard και μοιράστηκα μαζί του την ηθική ικανοποίηση. Επίσης, ένιωσα απίστευτα περήφανος για την ατομική μου επιτυχία, επειδή ήξερα ότι τα είχα δώσει όλα. Σε διαβεβαιώνω ότι προσπαθώντας να αξιοποιήσεις πλήρως τις δικές σου δυνατότητες, θα νιώσεις και εσύ αυτήν την ικανοποίηση, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Παρ' όλα αυτά, δεν χρειάζεται να βάζεις συνεχώς την ομάδα πάνω από τον εαυτό σου. Μερικές φορές, λίγος "εγωισμός" μπορεί να σε βοηθήσει να πας μπροστά. Αν νιώθεις ότι δεν έχεις αρκετές ευκαιρίες να προπονηθείς ατομικά, πρέπει να κάνεις μια κουβέντα με τον προπονητή σου.

Βρέθηκα σε μια αντίστοιχη κατάσταση ως αθλητής στην ομάδα ανώμαλου δρόμου του κολεγίου μου. Η πρωινή ομαδική προπόνηση τελείωνε ακριβώς την ώρα που άρχιζε το πρώτο μάθημα της ημέρας, πράγμα που ήταν εξαντλητικό για εμάς. Ως ομάδα, πήγαμε στον προπονητή μας και του είπαμε ότι θα προτιμούσαμε να προπονούμαστε ατομικά. Αρχικά ήταν διστακτικός, αλλά του υποσχεθήκαμε ότι θα αποδίδαμε καλά στους αγώνες. Με πολύ προσωπικό κόπο, καταφέραμε "να τους κερδίσουμε όλους" εκείνη τη χρονιά ως ομάδα.

Η ομαδική προπόνηση θα σε βοηθήσει σε ατομικό επίπεδο. Η ατομική προπόνηση θα σε βοηθήσει σε ομαδικό επίπεδο. Σε ό,τι και αν επιλέξεις να εστιάσεις μακροπρόθεσμα, πάντα να είσαι ο κύριος ανταγωνιστής του εαυτού σου. Και όταν κερδίζει μια συναθλήτριά σου, δες το σαν μία ακόμα ευκαιρία για πανηγυρισμούς.

Προπονητής Sang