Η Evelynn Escobar-Thomas φέρνει την πεζοπορία στα μέτρα της. Ως ιδρύτρια του Hike Clerb, η Eve προσπαθεί να κάνει την ύπαιθρο προσβάσιμη και φιλόξενη για τις γυναίκες, αλλά και για τα μαύρα, ιθαγενή και έγχρωμα άτομα. Με λίγα λόγια, βοηθά ανθρώπους από το Λος Άντζελες και άλλες περιοχές να βρουν την ηρεμία. Επομένως, αποτελεί ιδανική συνεργάτιδα για την ACG αυτήν την άνοιξη. Διάβασε τα πάντα για την πρόσφατη επίσκεψη της Eve στο Lone Pine της Καλιφόρνια και μάθε τι ανακάλυψε εκεί. Επίσης, μην φοβάσαι να αναζητήσεις τη δική σου ηρεμία, με τον δικό σου τρόπο.

Μέσα στην τρέλα του 2020, κατάφερα να βρω την ηρεμία στη μικρή πόλη Lone Pine, η οποία απέχει μόλις τέσσερις ώρες από το Λος Άντζελες. Το Lone Pine της Καλιφόρνια, πατρίδα της φυλής Lone Pine Paiute Shoshone, φημίζεται για την τεράστια κατασκηνωτική περιοχή του Alabama Hills, που βρίσκεται κάτω από την οροσειρά Σιέρρα Νεβάδα, ανάμεσα σε τεράστιους βράχους από γρανίτη. Πραγματικά, είναι σαν να βρίσκεται σε άλλον πλανήτη. Παρ' όλο που αποτελεί δημοφιλή προορισμό για τους φυσιολάτρες, κανένα σημείο δεν είναι άσχημο για να κατασκηνώσεις.

Η οικογένειά μου και εγώ φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε για να βρούμε το τέλειο απομακρυσμένο σημείο σε αυτόν τον αχανή παράδεισο. Η ομορφιά του Alabama Hills είναι ότι αισθάνεσαι τελείως απομονωμένος από τους άλλους κατασκηνωτές, παρ' όλο που είναι τόσο δημοφιλής προορισμός. Τα μόνα σημάδια που σου υπενθυμίζουν ότι δεν είσαι ολομόναχος είναι οι φωτιές άλλων κατασκηνωτών που τρεμοπαίζουν στο βάθος, αλλά και οι νταλίκες που περνούν κατά διαστήματα.

Επειδή είμαι η ιδρύτρια της διαθεματικής γυναικείας ομάδας πεζοπορίας Hike Clerb, η οποία βοηθά τις έγχρωμες γυναίκες να έρθουν σε επαφή με τη φύση, μπορεί να φαντάζεται κανείς ότι η ύπαιθρος ήταν ανέκαθεν το δεύτερο σπίτι μου, αλλά αυτό δεν ισχύει. Έχω μείνει σε σκηνές πολυτελείας με όλες τις ανέσεις, έχω κάνει ελεύθερο κάμπινγκ σε εκδρομικά βαν, αλλά στην ιδέα να στήσω τη δική μου σκηνή και να βρω τον δικό μου χώρο κατασκήνωσης αισθανόμουν πάντα αβεβαιότητα. Ή, τουλάχιστον, μέχρι να κάνω αυτήν την εξόρμηση.

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να στήσεις σκηνή, είτε είναι η πρώτη είτε είναι η εκατομμυριοστή φορά που το κάνεις. Απεναντίας, είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι φαίνεται! Μάλιστα, εγώ έστησα για πρώτη φορά όλον τον εξοπλισμό μου σε αυτήν την εξόρμηση. Θεώρησα σημαντικό να το αναφέρω για δύο λόγους. Πρώτον, είναι αλήθεια. Δεύτερον, θέλω να νιώθετε ότι έχετε τη δύναμη και την ικανότητα να πάρετε έναν φίλο και τον απαραίτητο εξοπλισμό για να ξεκινήσετε τη δική σας περιπέτεια. Ακόμα και αν δεν κάνατε κάμπινγκ μικροί (εγώ δεν έκανα) ή ακόμα και αν δεν έχετε στήσει ποτέ σκηνή (όπως εγώ), θα τα καταφέρετε. Σας το υπόσχομαι! Μερικές φορές, το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεράσει κανείς είναι να βρει την αυτοπεποίθηση να βγει εκεί έξω και να κάνει ό,τι πρέπει να κάνει. Μην διστάζετε να δανειστείτε εξοπλισμό κάμπινγκ από έναν φίλο ή να τον νοικιάσετε.

Αφού προετοιμαστήκαμε για τη διανυκτέρευσή μας, μαζευτήκαμε γύρω από τη φωτιά, ακούσαμε μουσική, χαζέψαμε τα αστέρια, μαγειρέψαμε βραδινό, φτιάξαμε s’more και νιώσαμε πραγματικά σαν στο σπίτι μας ανάμεσα στα βουνά και κάτω από τα αστέρια.

Την επόμενη μέρα, ξεκινήσαμε για το Εθνικό Πάρκο της Κοιλάδας του Θανάτου, που περιλαμβάνει το σημείο με το χαμηλότερο υψόμετρο στη Βόρεια Αμερική, ενώ είναι το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο στις 48 συνεχόμενες πολιτείες των ΗΠΑ. Επισκεφτήκαμε το Artists Palette και το Sand Dunes, θαυμάζοντας τα αξιοθέατα στη διαδρομή. Αντικρίσαμε βουνά με υπέροχους χρωματισμούς και τη μεγαλύτερη αμμώδη έκταση που είχαμε δει ποτέ. Στο τέλος της επίσκεψής μας, κάναμε στάση σε ένα λεκανοπέδιο, για να θαυμάσουμε τη θέα της ερήμου με φόντο την πανσέληνο.

Περάσαμε την τελευταία μέρα κάνοντας πεζοπορία γύρω από το σημείο όπου είχαμε κατασκηνώσει και απολαμβάνοντας τη θέα στο όρος Mt. Whitney. Υπάρχουν πάρα πολλά πεζοπορικά μονοπάτια και περιοχές για εξερεύνηση. Είτε κατεβείς τον δρόμο Movie Road για να δεις τα σημεία όπου γυρίστηκαν μερικές από τις δημοφιλέστερες ταινίες, είτε κάνεις αναρρίχηση, είτε θαυμάσεις τις φυσικές αψίδες, οι επιλογές είναι αμέτρητες. Αφού είδαμε τις αψίδες και τις σπηλιές και ανεβήκαμε στην κορυφή των σχηματισμών που υπήρχαν γύρω μας, μαζέψαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε το ταξίδι της επιστροφής για το Λος Άντζελες. Γυρίσαμε στις 7 μ.μ. το απόγευμα της Κυριακής ξεκούραστοι, ανανεωμένοι και ήρεμοι.