Κυνηγώντας την αδρεναλίνη: η Leonora Manzano δεν έβαζε ποτέ φρένο μέχρι που ανακάλυψε το τρέξιμο

Για να τρέξεις στην Πόλη του Μεξικού, πρέπει να έχεις κότσια. Πρώτα από όλα, βρίσκεσαι σε υψόμετρο που φτάνει περίπου στα 2.500 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Επίσης, έχεις να αντιμετωπίσεις τον καύσωνα, το νέφος, την κίνηση και έναν τεράστιο πληθυσμό 22 εκατομμυρίων κατοίκων. Γι' αυτό, η ντόπια δρομέας Leonora Manzano μερικές φορές προτιμά να τρέχει στα μονοπάτια ενός περιφερειακού εθνικού πάρκου παρά στους ασφυκτικά γεμάτους δρόμους της πόλης. Ένα από τα αγαπημένα της μέρη είναι το Nevado de Toluca, ένα εθνικό πάρκο σε ένα ανενεργό ηφαίστειο, το οποίο απέχει τρεις ώρες από την Πόλη του Μεξικού. Εκεί ανακάλυψε για πρώτη φορά το πάθος της για το τρέξιμο. Όποτε βρει ευκαιρία, η Leonora συνεχίζει να πηγαίνει σε αυτό το μέρος για να τρέξει.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό στο καταπράσινο τοπίο του πάρκου, ακολουθήσαμε τη Leonora σε μία από τις διαδρομές της, για να τη ρωτήσουμε πώς επηρέασε το τρέξιμο την ενήλικη ζωή της.

Όταν ήμουν 20 ετών, σπούδαζα με υποτροφία και έπρεπε να έχω υψηλή βαθμολογία. Αντιμετώπιζα το άγχος μου, πηγαίνοντας σε πάρτι και πίνοντας υπερβολικά. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει επιπτώσεις στο σώμα σου. Το πρώτο προειδοποιητικό σημάδι ήταν ένα έλκος, το οποίο αγνόησα. Λίγο καιρό αργότερα, έπαθα μια εξαιρετικά επώδυνη παράλυση στο πρόσωπο. Πήγα σε πολλούς γιατρούς μέχρι να ανακαλύψω τον βελονιστή Juan García. Μου έλεγε ότι έπρεπε να κάνω αλλαγές στη ζωή μου και με προσκάλεσε να τρέξω με την ομάδα του. Στην αρχή, το απέφευγα. Όμως, έπειτα από μια συνεδρία, θυμάμαι ότι του είπα: "Σου χρωστάω μια χάρη". Δύο μέρες αργότερα, μου τηλεφώνησε και μου είπε: "Θυμάσαι ότι μου χρωστάς μια χάρη;". Μου ζήτησε να πάω την επόμενη μέρα για τρέξιμο με εκείνον και την ομάδα του στο Nevado de Toluca. Η εμπειρία αυτή άλλαξε τη ζωή μου.

Το τρέξιμο με έχει βοηθήσει να εκτιμήσω τις σχέσεις μου, επειδή ξέρω ότι ο χρόνος που έχω με την οικογένειά μου είναι περιορισμένος, γι' αυτό προσπαθώ να είμαι πραγματικά παρούσα τις στιγμές που είμαστε μαζί. Όταν είμαι με τα παιδιά μου, αφήνω στην άκρη το τηλέφωνο, την προπόνηση, τα πάντα. Αφιερώνω όλη την προσοχή μου σε αυτά. Η πειθαρχία και η χαρά της συνειδητής παρουσίας στη στιγμή είναι κάτι που μου έμαθε το τρέξιμο. Σε πιο προσωπικό επίπεδο, μια πολύ θετική εξέλιξη ήταν ότι σταμάτησα να κυνηγάω την αδρεναλίνη που προσφέρουν τα πάρτι και το αλκοόλ, επειδή τη βρίσκω πλέον σε μια άλλη δραστηριότητα που δεν μου κάνει κακό. Φυσικά, η σχέση που έχω αναπτύξει με τη φύση μέσα από την προπόνηση είναι επίσης ανεκτίμητη.

Δεν θα έλεγα ότι προτιμώ το ένα ή το άλλο. Το καθένα είναι ξεχωριστό και σημαντικό με τον δικό του τρόπο. Από τεχνική άποψη, το τρέξιμο σε ανώμαλο δρόμο αυξάνει την αντοχή και τη δύναμη, αλλά είναι επίσης σημαντικό να ξέρεις πώς να τρέχεις σε άσφαλτο, επειδή σε τελική ανάλυση οι περισσότεροι αγώνες γίνονται σε αστικό περιβάλλον.

Η θέα που έχω αντικρίσει από τα μονοπάτια είναι εντυπωσιακή. Επίσης, θυμάμαι ότι μια φορά έτρεχα στη Sierra Gorda στο Querétaro, δίπλα σε ένα ποτάμι που περνούσε μέσα από έναν βράχο, και ο ήχος ήταν συγκλονιστικός. Αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό. Δεν πίστευα ότι μου συνέβαινε κάτι τέτοιο, ότι άκουγα τον αντίλαλο του ποταμιού τρέχοντας δίπλα του… Η φύση είναι πανέμορφη, αλλά είναι επίσης πολύ ωραίο να ανακαλύπτεις την πόλη σου γυρνώντας στους δρόμους της. Μου αρέσει να βλέπω τους πλανόδιους πωλητές να στήνουν τους πάγκους τους και, στον γυρισμό, να έχουν πιάσει δουλειά για τα καλά, εξυπηρετώντας πελάτες που δίνουν μάχη με τον χρόνο για να φτάσουν εγκαίρως στο γραφείο τους. Βλέπεις την πόλη να ξυπνά κάθε πρωί.

Υπάρχουν μέρες που δεν έχεις καμία όρεξη να σηκωθείς, αλλά έχεις δώσει ραντεβού με την παρέα σου. Ειλικρινά, είναι πιο πιθανό να παραμελήσεις οποιαδήποτε άλλη υποχρέωση παρά να χάσεις μια προπόνηση. Όταν δίνεις ραντεβού για τις 6 π.μ., κατά κάποιον τρόπο κάνεις μια συμφωνία που είναι πιο ιερή από οποιαδήποτε δουλειά. Δεν μπορείς να απογοητεύσεις την παρέα σου. Όταν τρέχεις μαζί με κάποιον, μοιράζεσαι μαζί του κομμάτια του εαυτού σου και της ζωής σου. Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία, επειδή κάνεις αυτό που αγαπάς πλάι σε κάποιον που συμμερίζεται τον ενθουσιασμό σου. Μερικές φορές, καταλήγεις να του λες περισσότερα από όσα μοιράζεσαι με την ίδια σου την οικογένεια.