Μάθε να τρως αργά. Έχει σημασία.

Αν η ιδέα της αργής κατανάλωσης γευμάτων σε πανικοβάλλει, φαντάσου ότι πρόκειται για μια δεξιότητα που κατέχουν οι ώριμοι, σοφοί ενήλικες, την οποία αποκτάς με τον καιρό. Δες πώς γίνεται.

1. Εξάλειψε τους άμεσους περισπασμούς. Δεν χρειάζεται να έχεις τελειώσει με όλες σου τις υποχρεώσεις πριν καθίσεις για φαγητό (διαφορετικά, το πιθανότερο είναι να μην καθίσεις ποτέ). Ωστόσο, θα πρέπει να προσπαθήσεις να έχεις ολοκληρώσει τις επείγουσες δουλειές σου, όπως να στείλεις ένα επείγον email ή να ταΐσεις τον σκύλο, πριν φας, καθώς η σκέψη και μόνο ότι έχεις να κάνεις κάτι σύντομα μπορεί υποσυνείδητα να σε κάνει να φας γρήγορα, λέει η Melanson.
   
2. Ξέχνα το ρολόι. Στο παρελθόν, ο τυπικός χρόνος που προτείνονταν για την κατανάλωση κάθε γεύματος ήταν 20 λεπτά. Ωστόσο, τόσο η Melanson όσο και η Scott-Dixon συμφωνούν ότι αυτή η συμβουλή είναι ξεπερασμένη. Όταν οι άνθρωποι υπολογίζουν τα γεύματα με την ώρα, συνήθως καταλήγουν να διαβάζουν μηνύματα στο τηλέφωνό τους, καταβροχθίζοντας τεράστιες μπουκιές χωρίς να τις μασήσουν ή κάνουν άλλες εργασίες παράλληλα, απλώς για να σκοτώσουν την ώρα τους. Όλα αυτά επηρεάζουν αρνητικά τα πλεονεκτήματα της αργής κατανάλωσης του φαγητού, καθώς η προσοχή απομακρύνεται από την ίδια τη δραστηριότητα της κατανάλωσης. Όταν δεν τρως συνειδητά, είναι πολύ πιο δύσκολο να νιώσεις πότε είσαι χορτάτος.
   
   Επιπλέον, δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να αφιερώνουν 20 λεπτά σε κάθε γεύμα. Η Scott-Dixon προτείνει να σκέφτεσαι την ώρα του φαγητού ως μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσεις, να εστιάσεις και να χαλαρώσεις ενώ τρως. "Δηλαδή, πριν ξεκινήσεις να τρως, πάρε μια βαθιά ανάσα", αναφέρει. "Μετά, φάε μια μπουκιά και πάρε άλλη μια βαθιά ανάσα". Αν ακολουθήσεις αυτήν τη διαδικασία συστηματικά, ακόμα και αν αρχικά παίρνεις μόνο λίγες βαθιές ανάσες ανά γεύμα, θα αποκτήσεις τη συνήθεια να ανασαίνεις βαθιά και ήρεμα πριν και μετά από κάθε μπουκιά.
   
3. Εστίασε στο μάσημα. Όταν μασάς καλά την τροφή σου, έχεις λιγότερες πιθανότητες να πνιγείς. Επίσης, είναι σημαντικό επειδή τα νεύρα που υπάρχουν στους μύες του σαγονιού στέλνουν σήματα στα κέντρα κορεσμού του εγκεφάλου, λέει η Melanson. Μπορείς να μετράς πόσες φορές μασάς, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικό, αν τρως παρέα με άλλα άτομα. Η Melanson προτείνει να μασάς μέχρι η τροφή να αποκτήσει λεία υφή στο στόμα σου, χωρίς να υπάρχουν κομμάτια (δεν είναι τόσο αηδιαστικό όταν τρως).
   
   Προφανώς, κάποιες τροφές δεν χρειάζονται πολύ μάσημα, όπως τα πρωτεϊνούχα ροφήματα και η βρώμη. Ακόμα και με αυτές τις τροφές, όμως, μπορείς να μιμηθείς την κίνηση του μασήματος μετακινώντας τις στο στόμα σου πριν τις καταπιείς (και πάλι, δεν είναι τόσο αηδιαστικό όταν τρως).
   
4. Οπτικοποίησε τη διαδρομή κάθε μπουκιάς. Μια στρατηγική που χρησιμοποιεί η Melanson με άτομα που συμμετέχουν στις ερευνητικές μελέτες της είναι να τους ζητάει να οπτικοποιήσουν τη διαδρομή κάθε μπουκιάς από το στόμα στον οισοφάγο και από εκεί στο στομάχι, πριν συνεχίσουν στην επόμενη μπουκιά. Κάτι τέτοιο ακούγεται κάπως αλλόκοτο (καλύτερα να μην το δοκιμάσεις με άλλα άτομα στο τραπέζι), αλλά βοηθά στον διαχωρισμό των μπουκιών, ώστε να μπορείς να νιώθεις πραγματικά τη γεύση και την απόλαυση που προσφέρει κάθε μπουκιά, αναφέρει.
   
5. Άκου τις αισθήσεις σου. Η εστίαση στο παρόν αποτελεί βασικό κομμάτι της επιβράδυνσης της κατανάλωσης του φαγητού με αργούς ρυθμούς και της παρατήρησης των σημαντικών σημάτων κορεσμού. Αυτός είναι ο λόγος που η Scott-Dixon συνιστά να χρησιμοποιείς την ακοή, τη γεύση και την όσφρηση όταν τρως. Μπορείς να εστιάσεις στον ήχο του μασήματος, στην υφή του φαγητού στο στόμα σου, στα επιμέρους συστατικά που μπορείς να γευτείς, στα αρώματα των υλικών που βρίσκονται στο πιάτο σου.
   
   Μερικές φορές, η Scott-Dixon ζητάει από τα άτομα να αφηγηθούν την εμπειρία του γεύματός τους. "Ανοίγουν μια εφαρμογή υπαγόρευσης στο τηλέφωνό τους και περιγράφουν την εμπειρία τους: 'Τώρα τρώω την πρώτη μπουκιά, είναι γιαούρτι και είναι ροζ. Μυρίζει φράουλα'". Μπορεί να σου φανεί εντελώς γελοίο, αλλά αν δοκιμάσεις αυτό το πείραμα μία-δύο φορές, θα καταλάβεις πώς είναι να ζεις τη στιγμή όταν τρως, καθώς η ενσυνειδητότητα έρχεται πιο φυσικά κάθε φορά, εξηγεί η Scott-Dixon. Αν μη τι άλλο, είναι μια καλή και δημιουργική ιδέα για ένα ραντεβού.
   
6. Μην απογοητεύεσαι με τα πισωγυρίσματα. Οι παλιές συνήθειες ξεχνιούνται δύσκολα. Αν αντιληφθείς ότι καταβροχθίζεις το φαγητό σου, η Scott-Dixon προτείνει να κάνεις ένα διάλειμμα και να επικεντρωθείς στο σώμα σου. Συχνά, σφίγγουμε τους μύες μας όταν τρώμε γρήγορα, ενεργοποιώντας την αντίδραση πάλης ή φυγής. Κάνε ένα μικρό διάλειμμα για να χαλαρώσεις, τέντωσε ή τίναξε τα χέρια σου αν χρειάζεται. Θα επιστρέψεις πιο χαλαρός στο γεύμα σου και θα μπορέσεις πιο εύκολα να επιβραδύνεις τους ρυθμούς σου.
   
   Επίσης, να θυμάσαι ότι οι γρήγοροι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής ανέδειξαν το "γρήγορο φαγητό" σε δεύτερη φύση μας, επομένως είναι φυσιολογικό να δυσκολεύεσαι να μάθεις πώς να τρως αργά. Μην κατακρίνεις τόσο έντονα τον εαυτό σου και ξεκίνα με λιγότερο "δύσκολα" γεύματα, όπως αυτά που τρως καθισμένος στο τραπέζι της κουζίνας σου. Από εκεί, συνέχισε σε πιο περίπλοκες καταστάσεις, όπως τα γεύματα στο γραφείο και τα σνακ στο αυτοκίνητο. Γρήγορο φαγητό δεν πρέπει να σημαίνει γρήγορη κατανάλωση.