INFORMACJE O PROJEKCIE

Zanim w 2008 roku pojawił się pierwszy model Hyperdunk, producenci obuwia do koszykówki koncentrowali się na innowacjach i funkcjonalności, jak również na stylu i estetyce butów. W przypadku modelu Hyperdunk te ostatnie elementy wciąż odgrywały istotną rolę, jednak o wiele większy nacisk położono na funkcjonalność i innowacyjność. Dyrektor ds. projektowania obuwia w Nike Basketball Leo Chang, który od niemal dekady uczestniczy w rozwoju tej linii produktów, nadal pełni istotną funkcję i jest motorem zmian zapoczątkowanych przez Erika Avara, weterana wśród projektantów, modelem Hyperdunk w 2008 roku. Na fundamentach położonych przez Avara Chang stworzył najnowszą wersję modelu – Hyperdunk 2016 Flyknit.

Dla Changa podstawą konstrukcji butów Hyperdunk jest amortyzacja. Spośród wszystkich preferowanych przez koszykarzy cech funkcjonalnego obuwia Chang wybrał poduszkę powietrzną Zoom Air – technologię amortyzacji, która od dawna jest jednym ze sztandarowych produktów firmy Nike. I choć poduszka powietrzna Zoom Air była głównym elementem, ważniejszy był sposób wykorzystania tej technologii. „Chodziło przede wszystkim o jej odblokowanie. Nie tworzyliśmy nowej poduszki Zoom – nowością był sposób jej wykorzystania” – wyjaśnia Chang. Koncepcja odblokowania poduszki gazowej Zoom Air i związanej z nią dynamiki naprowadziła Changa na pomysł wydrążenia podeszwy. „Pomyślałem o tym, żeby wydrążyć obszar w miejscu osadzenia poduszki Zoom, znajdujące się wokół niej kluczowe strefy podlegające naprężeniom, aby osiągnąć coś w rodzaju efektu trampoliny” – dodaje.

Po przejściu do prac nad modyfikacją cholewki pierwszą myślą, jaka przyszła Changowi do głowy, było stworzenie wersji cholewki Nike Flyknit specjalnie do gry w koszykówkę, a także próba osiągnięcia dopasowania charakterystycznego dla innych modeli. „Celem nie było osiągnięcie takiego wzmocnienia konstrukcji, jak w przeszłości, ale sprawienie, aby dzianinowy materiał nieco lepiej otaczał stopę” – mówi. Chociaż elastyczność, lekkość i przewiewność cholewki Nike Flyknit są nie do przecenienia, gra w koszykówkę ze względu na swój charakter jest prawdziwym testem dla dzianiny, gdyż materiał ten w naturalny sposób podatny jest na rozciąganie.

Aby temu zaradzić, Chang wykorzystał technologię Flywire w sposób najbardziej efektywny z możliwych. „Postanowiliśmy sprawdzić, czy można wyeliminować efekt rozciągania, stosując linki Flywire. Tworzą one coś w rodzaju drugiej warstwy i otaczają śródstopie, całkowicie integrując wszystkie elementy konstrukcji” – wyjaśnia. „Każde naprężenie uruchamia co najmniej cztery kolejne linki, które równomiernie układają się na śródstopiu”. Linki Flywire ułożone na cholewce współpracują z technologią Flyknit, aby zredukować efekt rozciągania na boki.

Ostatni etap pracy nad cholewką to unikalny kołnierz. „Chcieliśmy, żeby dawał miłe uczucie dopasowania, ale nie był masywny. Chciałem, żeby był węższy w okolicy kostki. Najgorsze, co może się zdarzyć, to obszerny kołnierz w parze z puchatymi skarpetami – niektórzy gracze zakładają przecież nawet dwie pary!”. Nowa wersja kołnierza Nike Flyknit umożliwia uzyskanie optymalnego dopasowania – kołnierz można odwinąć, nie zaburzając przy tym funkcjonalności całej konstrukcji buta.

Z perspektywy czasu widać, że linia Hyperdunk pomogła rozpropagować w nieustannie zmieniającym się świecie koszykówki niektóre z najbardziej innowacyjnych technologii Nike, począwszy od amortyzacji Nike Lunar w modelu z 2008 roku przez technologię Flywire po technologię Flyknit w 2016 roku. Po pierwszych ośmiu sezonach można śmiało powiedzieć, że to dopiero początek kariery linii obuwia Hyperdunk.