Kara Lawson — Ben ik té gedreven?

Beste coach,

Ik loop hard op school, en sinds kort ben ik geobsedeerd om de beste van mijn team te zijn. Het is het enige waar ik aan kan denken. Ik maak overal een wedstrijd van, zelfs van trainen. Deze drang om te winnen motiveert me om hard te trainen en alles uit mijn wedstrijden te halen, maar ik merk dat ik ongeduldiger en gestrester ben dan vroeger, en sommige teamgenoten willen geen vrienden met me zijn omdat ik alles zo serieus neem. Kan ik deze competitiedrang in mijn voordeel gebruiken of zal het me uiteindelijk parten gaan spelen?

Een gedreven maar ook ongelukkige
17-jarige hardloper

Het is geweldig dat je competitief bent. Ik begrijp het helemaal. Mijn drive is net zo sterk.

Ik begon te trainen om te winnen toen ik 3 was. Ik raakte geïnspireerd door sprinter Evelyn Ashford, die goud won op de Olympische Spelen in 1984. Ik probeerde — al rennend op de stoep — tegen auto's te racen wanneer ze langs mijn huis reden in Alexandria, Virginia. Wat mijn ouders wel niet gedacht moeten hebben!

Die competitieve drang motiveert me nog steeds, net zoals het jou motiveert. Maar het klinkt alsof je drang zijn tol eist, en dat is iets waarmee je aan de slag moet om te voorkomen dat je je sport gaat haten.

Ik wil je zo goed mogelijk helpen, maar ik wil ook dat je met je eigen coach praat over wat je voelt, aangezien hij of zij je verder kan helpen. Je kunt zelfs vragen of ze je in contact kunnen brengen met een therapeut of sportpsycholoog om je te helpen een balans te vinden. Ik presteer het beste als ik wedstrijden combineer met herstel en rust. Dan voel ik me het gelukkigst.

Om voor evenwicht te zorgen, probeer ik me ook vaak op leuke dingen te richten die niets met basketbal te maken hebben. Wat doe je graag als je niet hardloopt? Misschien is dat spelen met je hond, naar muziek luisteren of tijd doorbrengen met je familie. Het maakt niet uit wat het is, zolang het maar wat ruimte in je hoofd creëert. En als het niet meteen lukt om te ontspannen, heb dan geduld met jezelf.

Je kunt zelfs een momentje nemen om je opnieuw te focussen tijdens de pauzes, in de teambus of in de kleedkamer. Toen ik point guard was bij Tennessee moest ik van mijn coach, Pat Summitt, peptalks geven aan het team over onderwerpen die weinig met basketbal te maken hadden. In het begin voelde het beangstigend (en, als ik eerlijk ben, zinloos), maar toen begreep ik het. Coach Summitt wilde me laten zien dat de onderlinge verbondenheid mij en mijn teamgenoten kracht kon geven.

Over je teamgenoten gesproken: een manier om een band met hen op te bouwen is door oprechte interesse te tonen in wat zij leuk vinden, naast hardlopen. Zoek uit wat je met hen gemeen hebt, of dat nu films, muziek of kleding is. Je hoeft niet van dezelfde dingen te houden als je teamgenoten of constant tijd met hen door te brengen, maar deze connecties kunnen helpen positieve energie te creëren.

Ook de angst om te verliezen kan je obsessie om te winnen versterken, iets waar veel atleten mee worstelen. Slecht slapen of verdrietig zijn na een verloren wedstrijd hoort erbij. Houdt dit echter lang aan? Dan weet je dat er iets moet veranderen.

Een realistische kijk op je tegenslagen is ontzettend belangrijk. Atleten zijn niet van nature perfect of in staat om foutloos om te gaan met stressvolle situaties. Ik in ieder geval niet. Om de top te bereiken waren veel succesvolle momenten nodig, maar ook veel mislukkingen. Bij basketbal kunnen er 12 fouten gemaakt worden door één speler, zelfs tijdens de zesde wedstrijd van de NBA Finals. Natuurlijk wil niemand fouten maken, maar het gebeurt wel. En toen het mij overkwam, gebruikte ik mijn veerkracht om door te gaan.

Eén manier om veerkracht op te bouwen, is door jezelf en je teamgenoten de ruimte te geven om fouten te maken. Het vergt oefening om je mindset te veranderen. Maar als je volhoudt, zul je je sport niet alleen beter gaan beheersen; je zult er ook van blijven houden.

Coach Lawson