Maak kennis met de vrouw die de skatecultuur van Tokio een boost geeft

Ik BMX'te in Komazawa Park. Op een dag kreeg ik van een meisje waar ik vrienden mee was geworden een versleten, oud skateboard. BMX is een scene die door mannen wordt gedomineerd. Met tricks dacht ik vaak "een jongen kan dit wel, maar ik niet". In de skateboardscene zag je veel meer meisjes, en het was echt leuk om samen te oefenen. Iedereen begint in z'n tienerjaren of vroeg in de twintig met skateboarden, maar ik was al bijna dertig. Om me heen zag ik meisjes die al vanaf kleins af aan, aangemoedigd door hun ouders, professional probeerde te worden. Er waren ook meisjes die hard oefenden voor wedstrijden, maar ook mensen die gewoon voor de lol skateboardden, net als ik.

Ongeacht je niveau, leeftijd, nationaliteit, of geslacht: iedereen doet zijn best. En als het je eindelijk lukt om iets nieuws te doen, zijn we allemaal blij voor elkaar. Dat was echt leuk en daardoor raakte ik gepassioneerd. Ik vond het om die reden op een gegeven moment ook maar gek om van negen tot vijf te werken. Ik realiseerde me dat je in die tijd beter iets kunt doen wat je leuk vindt. Dat besef leidde ertoe dat ik zoveel mogelijk plezier wilde maken. Dus nam ik ontslag, in een opwelling. Nu skateboard ik wanneer ik wil, tenzij ik freelance aan het werk ben of mijn vrije tijd besteed aan Skate Girls Snap.

Het is het gevoel van samen iets bereiken. Skateboarden is geen teamsport, maar het is wel leuk om samen met vrienden te doen. Dus als je begint, doen de mentale obstakels zoals 'het doet pijn als ik val' of 'ik hoor er niet bij' er minder toe dan je in eerste instantie denkt. In het skatepark waar ik meestal board, praat ik met mensen die het nog niet zo goed kunnen, ook als ik ze niet ken. En ondanks dat iedereen op een ander niveau boardt, leren we elkaar trucjes. Iedereen gaat naar het skatepark om plezier te hebben en als je dat merkt bij een ander, wordt het nog leuker.

Bij het skateboarden ging het in eerste instantie om lol maken met de obstakels die je in de stad tegenkwam. Het was een fantastische manier van spelen, waarbij je de structuren in de stad gebruikte, de trappen en de relingen. Daarom zijn er mensen in de scene die skateboarden geen opkomende sport of een competitie vinden. Het is een natuurlijke vorm van spelen die stad en inwoners bij elkaar brengt.

Vrouwen uit de hele wereld laten een nieuwe cultuur onstaan via het skateboarden. Of het nu door muziek of fotografie is. Ik zag dat totaal niet terug in Japan, wat ik jammer vond. Ik fotografeerde en filmde al, dus ik dacht "als niemand het doet, waarom doe ik het dan niet?" Dus begon ik foto's te maken van de meiden om me heen tijdens het skateboarden. Ik kreeg zeer positieve reacties van iedereen. Dat was het begin van de website met een verzameling snapshots van de vrouwelijke skaters die ik ontmoette.

Je eigenheid komt tot uiting in het skateboarden. De manier waarop iemand boardt. De schoenen die je draagt. Zelfs de haarstijl. Het is allemaal anders en afhankelijk van de persoon. Ik vind het echt leuk om te kijken naar meisjes die iets uitstralen van 'dit is wie ik ben, dus dit is de manier waarop ik board'. Dat is waarom ik een plek wilde creëren met meer dan alleen maar snapshots: wat de meiden dragen, wat ze leuk vinden, op welke skateboards ze skaten en wat hun skatestijl is. Ik wilde meisjes laten weten dat ze niet het stereotype skateboardmeisje hoeven te zijn (bijvoorbeeld het idee dat alle meisjes die skateboarden zich op een bepaalde manier kleden), dat wordt opgelegd door anderen. Ze kunnen zich kleden zoals ze willen, op het skateboard dat ze willen en skaten zoals ze willen.

De skateboardwereld wordt nog altijd gedomineerd door mannen, maar desondanks kunnen vrouwen in de skateboardscene van Japan op allerlei manieren hun creativiteit tonen en tot bloei komen. Ik hoop dat Skate Girls Snap ze inspireert dat te doen.

Ik hou van Komazawa Park, want ondanks de nabijheid van Shibuya en de goede voorzieningen, is het gratis. Je treft er allerlei verschillende type mensen: van kinderen tot volwassenen, en mensen met verschillende nationaliteiten en banen. Tokio is een stad die overloopt van mensen die creatief zijn en tomeloos veel energie hebben: fantastische skaterboarders uit de hele wereld, of mensen die van het platteland hier zijn komen wonen en hier hun eigen cultuur maken.

Ik denk dat in de toekomst steeds meer jonge mensen allerlei interessante projecten gaan beginnen. Mijn 20-jarige skateboardvriendin Sara begon bijvoorbeeld het online tijdschrift SP8CE magazine. Ze interviewt mensen die ze tijdens het skateboarden ontmoet en vertelt hun verhalen. Niet veel vrouwelijke skateboarders in Japan doen zoiets, dus ik denk dat het echt belangrijk is.

Het leven is kort, dus ik wil zo veel mogelijk plezier maken. Skate Girls Snap en skateboarden zijn dingen die ik uit liefde doe. Niet omdat iemand het me vraagt. Ik ben niet verplicht om een bepaalde boodschap uit te dragen. Ik vind het gewoon oprecht leuk. Ik heb kunnen doen wat ik doe omdat ik mezelf ben en ik ben blij dat ik er ook nog andere mensen mee help.

Mijn doel voor de toekomst is supersimpel: plezier maken met skateboarden. Ik wil het niet doen omdat het moet, voor geld, of als werk. Als ik mezelf kan blijven en met iedereen blijven skateboarden, dan is dat genoeg voor mij.