Chrisanki Flood Is Finding Suspense and Serenity on the Seas

Από τότε που έκανε εκείνο το συγκλονιστικό ταξίδι, ο Chrisanki, γνωστός και ως Chris, δεν έχει αποχωριστεί τη θάλασσα παρά μόνο ελάχιστες μέρες. Ως επαγγελματίας ιστιοπλόος και ντόπιος κάτοικος της Αγίας Λουκίας, ο Chris πιστεύει ακράδαντα ότι είναι γραφτό του να περάσει τη ζωή του στη θάλασσα. Αυτός ήταν ο δρόμος που διάλεξε, όταν άρχισε να ασχολείται με την ιστιοπλοΐα σε ηλικία 10 ετών.

Το επάγγελμα του ιστιοπλόου δεν είναι τόσο διαδεδομένο στο νησί όσο μπορεί να φαντάζεται κανείς. Η κοινότητα των ιστιοπλόων είναι μικρή και κλειστή. Τα μέλη της ανταλλάσσουν συμβουλές και έρχονται πιο κοντά μέσα από τις κοινές τους εμπειρίες στη θάλασσα, παρ' όλο που είναι ανταγωνιστές. Για τον Chris, οι στιγμές γαλήνης που προσφέρει η ιστιοπλοΐα είναι ακόμα ένα στοιχείο που τον γοητεύει. "Όταν είμαι στη θάλασσα, ακόμα και μέσα στο χάος του αγώνα, τίποτα δεν με ενοχλεί. Επικρατεί ηρεμία και μπορώ να χαλαρώσω και να ζήσω τον σκοπό μου", λέει.

Ο Chris, ο οποίος είναι πλέον 22 ετών, ασχολείται με το άθλημα τουλάχιστον για τη μισή του ζωή. Ξεκίνησε την ιστιοπλοΐα ως μια εξωσχολική δραστηριότητα, ενώ μπήκε σε μια επαγγελματική ομάδα νέων με την οποία έχει ταξιδέψει σε ολόκληρη την Καραϊβική συμμετέχοντας σε ρεγκάτες (μεγάλους αγώνες ιστιοπλοΐας). "Στην ιστιοπλοΐα, χρειάζεται αρκετός χρόνος για να εξελιχθείς πλήρως, αλλά αυτή η μοναδική σχέση με τη θάλασσα μου δίνει δύναμη να συνεχίζω", αναφέρει ο Chris.

Όπως λέει ο Chris, ο χρόνος που περνά στη θάλασσα είναι μια ευκαιρία για να συνδέεται με τον εαυτό του. Οι ημέρες του είναι γεμάτες με ρουτίνες και ιεροτελεστίες που τον βοηθούν να διατηρεί την ισορροπία του. Ξυπνά στις 6 το πρωί και πηγαίνει κατευθείαν στην παραλία, φροντίζοντας να αφήσει κάτι πίσω. "Αυτός είναι ο πρώτος μου κανόνας. Όταν πηγαίνω στην παραλία, όταν πηγαίνω για ιστιοπλοΐα, το τηλέφωνό μου μένει στο σπίτι", αναφέρει.

"Η θάλασσα είναι ο δικός μου τρόπος να διαλογίζομαι", λέει. "Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας".

Τις περισσότερες μέρες, προλαβαίνει να δει το ξημέρωμα και πάντα βρίσκει χρόνο για να διαλογιστεί ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων και το κελάηδημα των πουλιών. Ευτυχώς, ποτέ δεν είναι μακριά από τη θάλασσα. Η απόσταση από το κρεβάτι του στην παραλία είναι μόλις ένα λεπτό.

Γύρω στις 8 το πρωί, ο Chris πηγαίνει για δουλειά σε ένα τοπικό θέρετρο, όπου διδάσκει στους επισκέπτες τα βασικά της ιστιοπλοΐας και τους βοηθά να καλλιεργήσουν, όπως λέει, "το ένστικτό τους για τον άνεμο και την αίσθηση του σκάφους". Είναι ένας τρόπος να χρηματοδοτεί το πάθος του, κάνοντας παράλληλα εξάσκηση στα σχοινιά. Μετά τη δουλειά, συναντά άλλους ιστιοπλόους για να παραβγούν με φόντο το ηλιοβασίλεμα στην κοντινή μαρίνα, όπου μαζεύονται ντόπιοι και επαγγελματίες για να συμμετάσχουν σε αγώνες 2 έως 5 λεπτών. Ο καιρός σπάνια εμποδίζει τον Chris να πάει για ιστιοπλοΐα. "Ακόμα και αν ρίχνει καρεκλοπόδαρα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάω", αναφέρει. "Κάνω ιστιοπλοΐα ανεξάρτητα από τον καιρό, απλά για την εμπειρία".

"Ο καθένας έχει τον ρόλο του", αναφέρει. "Μερικές φορές πρέπει να συγχρονιστείς με την ομάδα σου και να την εμπιστευτείς". Συχνά, τυχαίνει να μπερδευτεί κάτι στα πανιά, αλλά μια άρτια εκπαιδευμένη ομάδα μπορεί να σώσει την κατάσταση. Όπως ο Chris, έτσι και οι υπόλοιποι προπονούνται για χρόνια. "Για να είσαι επαγγελματίας ιστιοπλόος πρέπει να γνωρίζεις το σκάφος σου, να είσαι πειθαρχημένος και να μελετάς τη θάλασσα", λέει. Παρ' όλο που έχουν περάσει χρόνο, ο Chris αισθάνεται ακόμα μια έκρηξη αδρεναλίνης πριν από κάθε αγώνα. "Η ανταμοιβή είναι να βρίσκομαι στη θάλασσα και να βλέπω τον άνεμο να δίνει ζωή στο σκάφος", αναφέρει. Αυτοί οι τοπικοί αγώνες τον βοηθούν να προετοιμαστεί για τις μεγαλύτερες ρεγκάτες που γίνονται παραδοσιακά στη Γρενάδα. Μέχρι στιγμής, έχει καταφέρει να κατακτήσει τη δεύτερη θέση. Όμως, ως ανταγωνιστικός ιστιοπλόος, ελπίζει να σκαρφαλώσει κάποτε και στην πρώτη θέση του βάθρου.

Αυτή η επιμονή είναι κάτι που ο Chris θεωρεί ότι έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του, καθώς τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα. Μιλά ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένειά του με τα έξοδα της ιστιοπλοΐας, για την αντίληψη που επικρατεί στο νησί ότι πρόκειται για ένα άθλημα λευκών, καθώς και για τον ρατσισμό που έχει βιώσει.

"Όταν ξεκίνησα, υπήρχαν μόνο τρία παιδιά με το δικό μου χρώμα δέρματος. Όλοι οι άλλοι ήταν λευκοί", λέει ο Chris. "Νιώθεις ότι όλοι σε κοιτάζουν. Ήταν αρκετά αποθαρρυντικό. Όμως, στο κάτω-κάτω, ήταν ένα μάθημα για εμένα".

Όταν τελειώνει ο αγώνας της ημέρας, ο Chris και η ομάδα του τρώνε και επιστρέφουν στην παραλία για να χαλαρώσουν. Αν έχουν διάθεση, πηγαίνουν για ψαροντούφεκο ή κατάδυση. Διαφορετικά, κάνουν μια στάση στην ορχήστρα κρουστών Pantime Steel, κάτι που αποτελεί παράδοση για τον Chris από την παιδική του ηλικία. "Άκουγα κρουστά κάθε μέρα μέχρι τη στιγμή που ήμουν αρκετά μεγάλος για να μπω σε μια ομάδα και από τότε δεν έχω σταματήσει", θυμάται. Εξηγεί ότι, όπως στην ιστιοπλοΐα, "πρέπει να έχεις ρυθμό, να διατηρείς μια σταθερή ροή κινήσεων και να εναρμονίζεσαι με το περιβάλλον σου", μια αίσθηση που ποτέ δεν θα σταματήσει να κυνηγά.

Ένας καλός ύπνος είναι απαραίτητος για την απόδοση του Chris. Έτσι, επειδή ξυπνά στις 6 το πρωί, πηγαίνει για ύπνο νωρίς. Όπως λέει, αυτή η πειθαρχία ήταν που τον βοήθησε να φτάσει τόσο ψηλά στην ιστιοπλοΐα, σε συνδυασμό με την αγάπη του για τη φύση. "Όταν νιώθεις τον άνεμο να σπρώχνει τα πανιά, να δημιουργεί κίνηση στο νερό… Το σκάφος φορτίζεται από τη δύναμη της φύσης και σου χαρίζει μια συναρπαστική εμπειρία. Γι' αυτό ασχολούμαι με την ιστιοπλοΐα".

Αναφορά: Σεπτέμβριος 2020