Koçlardan Tavsiyeler: "Kendimi Benden Fit Arkadaşımla Kıyaslamayı Nasıl Bırakırım?"

Sevgili Koç,

Hayatım boyunca antrenman yaptım. Şu anda internetten devam ettiğim bir aşamalı yüksek yoğunluklu interval antrenmanı dersi var. Haftanın birkaç günü koşuyorum. Hemen her sabah yoga yapıyorum. Ayrıca bir süredir daha bitki bazlı besleniyorum. Rutinimden genel olarak memnunum. Bir de yakın bir arkadaşım var. Kendisi bir süre önce ağırlık çalışmaya başladı, diyetinde birkaç değişikliğe gitti ve hemen kas yaptı. Onun için mutlu olmalıyım, değil mi? Tam aksine, neredeyse öfke duyuyorum. Dürüst olmam gerekirse o hep tembel biri olmuştur ve bu kadar zamandır çalışıp onun aldığı sonuçları alamamam haksızlıkmış gibi geliyor. Bunu saplantı yapmaya başlıyorum. Antrenman yaparken aklımda ONUN rutini var. Alışveriş yaparken aklımda ONUN diyeti var. Onun adına mutlu olmadığım için kendimden nefret etmeye başlıyorum. Kendimi bu saçma döngüden nasıl kurtarabilirim?

Yargılamaya ve Kıskanmaya Başlayan Biri
24 yaşında, spor salonu müdavimi

Dürüstlüğünü tebrik ederim. Böyle duyguları kabul etmek kolay olmayabilir. Benim de benzer şeyler yaşadığım oldu.

Bazen yanımdaki koşu bandında koşan kişi temposunu artırdığında, kendi hızımdan memnun olsam bile ben de tempomu artırıyorum.

Sonra toparlanıp kendime şöyle diyorum: "Sen ne yapıyorsun? Bu kişiyi tanımıyorsun. Üst üste dört gündür antrenman yapıyorsun. O senden hızlı koşabilir; bu çok normal." Hem kendi açımdan hem de vücudum açısından doğru olanı yapmak ve yanımdaki kişiden etkilenmemek için düşüncelerimi değiştirmem gerekiyor.

Kıskanılan kişi de oldum. Kollarımın şeklini ağırlık kaldırmaya borçlu olmadığımı bildikleri için kollarım yüzünden beni kıskandığını söyleyenler oldu. Bu, genetik meselesi. Kollarımın böyle olmasını ben başardım demiyorum. Ama bu, insanların kıskançlık duymasını engellemiyor.

Hissettiklerin çok normal. Ama bu duyguları hissettiğin anda kendine hakim olmalısın, derin bir nefes almalısın ve birkaç noktayı kendine hatırlatmalısın.

Onun işinin kolay olduğunu düşündüğün zaman kendine bunun yalnızca bir teori olduğunu hatırlat. Onun ne kadar çok çalıştığını bilmiyorsun. Ne yiyip ne yemediğini bilmiyorsun. Belki antrenman yapmak için her sabah iki saat daha erken kalkıyor. Belki altı aydır ağzına içki sürmedi.

Bununla beraber, vücutlarımızın aynı aktivitelere farklı tepkiler verdiği doğrudur. Sana bir arkadaşımdan örnek vereyim: Fazla antrenman yapmaz ama antrenman yapmaya başladığında da hemen kilo verir. Belki senin kadar çalışkan olmadığını düşündüğün arkadaşın da (senin deyiminle) kolayca "kas yapmasını" metabolizmasına borçludur.

Belki de arkadaşın yeni antrenmanlarda çok sonuç veren "balayı döneminin" faydalarını görüyordur. Yeni bir rutine başladığın zaman vücudunun uyum sağlamak için çok çalışmak zorunda olduğunu, dolayısıyla daha çok kalori yakıp kasları daha çok çalıştırdığını ve ancak bir süre sonra daha verimli çalışmaya başlayıp egzersize alıştığını unutmamalısın.

Bu balayı dönemini bir süre önce ben de yaşadım. Doğum yaptıktan sonra ideal kiloma dönmeye çalışıyordum ama karantina yüzünden spor salonuna gidemiyordum. Ben de 15 yıldır yapmadığım eski bir yüksek yoğunluklu interval DVD'sini (ve eski DVD oynatıcımı!) bulup onu yapmaya başladım. Yaptığım antrenman her zamanki rutinimden farklı olduğu için kilolarımı çok daha hızlı verdim.

Sen de yeni bir aktivite yapmayı deneyebilirsin. Ama lütfen bunu antrenman rutininden gerçekten memnun değilsen yap. Çünkü işine neyin yarayıp neyin yaramadığını bulmaya çok fazla kafa yoruyormuşsun gibi geldi. Disiplinli ve bilgili birine benziyorsun. Ayrıca kendimize, olması gerekenden daha sert davranırız. Yani, gerçekten istemiyorsan yaptıklarından vazgeçme. Arkadaşından farklı görünmen, başarısız olduğun anlamına gelmiyor.

Ama antrenmanını sevmediğine karar verirsen (motive olmakta zorlanıyorsan, haftada beş tekrar yapmak bile gözünde büyüyorsa) kesinlikle farklı bir aktiviteye geç. Belki yaşadığın öfkenin bir nedeni de yaptığın antrenmandan keyif almıyor olmandır.

Kararın ne olursa olsun, neden egzersiz yaptığını ve sağlıklı beslendiğini de mutlaka düşün. Belirli bir şekilde görünmek istediğin için mi antrenman yapıyorsun? Şahsen bu, beni motive etmeye yetmez. Antrenman kişisel bakımımın büyük bir parçasıdır. Stres atmamı sağlar ve zihnimi açar. Ayrıca yaşım ilerledikçe sağlıklı kalmama yardımcı olacağını da biliyorum. Bu sayede her gün antrenman yapmaya ve kendime odaklanmaya motive oluyorum.

Neden antrenman yaptığını bulursan azmini, ne kadar çok çalıştığını, ne kadar güçlendiğini takdir etmen kolaylaşır ve rahatlayıp şunu diyebilecek öz güveni kazanırsın: "Ben kendi işime bakayım. Onlar kendi işlerine baksın. Bu dünyada hepimize yer var!" Hatta belki de arkadaşın adına mutlu olabileceğini bile fark edebilirsin. Bu da başlı başına bir ödüldür.

Koç Taylor