Zaman zaman herkesin şehri terk etmesi gerekir. Geçtiğimiz sonbahar Keith Charles ve arkadaşları Kari, Amanda, Cam ve Michel'lé de böyle hissediyordu. New York City'den Adirondacks'a gittiler ve yolculuklarını kayda aldılar. Yolda nefes kesici fotoğraflarla videolar çektiler ve bazı hayat dersleri verip yolculuklarıyla ilgili derin düşüncelerini anlattılar. Paylaşmanın önemli olduğu bu dönemde bunları seninle paylaşmak istedik. Doğa hepimiz için.

Şehirde büyüdüm.
Dışarı çıkmaktansa küçücük apartman dairemizin
zemininde oturmayı tercih ederdim.
Saygılı bir çocuktum,
kavga etmezdim hiç.
O kadar az dışarı çıktım ki
onu tanımadığım için Doğa Ana'ya
bağlanamadım.

Ama ben de doğanın bir parçası değil miyim?
Onun da benim bir parçam olmadığını kim söyleyebilir?
Ya senin de bir parçansa?
Doğada çiçek açıyoruz.
Tenimiz sanki hastanede değil de
burada doğmuşuz gibi
canlanıyor,
Hem keşfedilmiş hem de keşfedilmemiş arazilere çıktığımızda,
hakkımız olan ritme ve hayallere odaklanarak
nesiller boyu hepimizden çalınmış olanı geri alıyoruz.

Hakkım olanı almaya geldim,
Yine de mütevazıyım.
Doğa bir parçam olsa da,
bu yollardan ilk kez geçiyorum
ve doğanın bana karşı sabırlı olmasını umuyorum.
Korkularımı aşarken,
birbirimizi tanırken,
merakımı beslerken bana sabır göstermesini istiyorum.

Artık ciğerlerimi ilk kez kullanıyormuş gibi
nefes almaya hazırım.