Zapytaj trenera: dlaczego ciągle odnoszę kontuzje?

Cześć, trenerze!

Na samym początku sezonu, gdy już myślałam, że wróciłam do formy po problemach ze stopą i kolanem, naderwałam tylny mięsień uda. To już drugi raz w ciągu dwóch lat; po raz kolejny musiałam przedwcześnie zakończyć sezon biegowy. Tyle czasu spędzam na rehabilitacji, że zaczynam wątpić, czy zawodowe bieganie jest dla mnie. Wcześniej nie odnosiłam kontuzji, a teraz boję się, że ciągle będą powracać. Trener mówi, że mam ogromny potencjał. Martwię się, że nie zdołam go wykorzystać. Jak utrzymać motywację i pozytywne myślenie pomimo niepowodzeń?

Często nie w formie i walcząca z kontuzją

16-letnia biegaczka

Zapewniam, że nie powinnaś martwić się tym, czy znowu odniesiesz kontuzję, bo to z pewnością nastąpi. Sporadyczne urazy to darmowy bonus do każdego sportu, jaki istnieje.

Problem rodzi się, gdy urazy zdarzają się jeden po drugim, jak ma to miejsce w twoim przypadku. Zwykle kolejną kontuzję powoduje niedostateczna regeneracja po poprzednim razie.

Obecnie powinnaś mieć tylko i wyłącznie jeden cel – dojście do pełnego zdrowia. Dopóki go nie osiągniesz, wszystkie inne powinny zejść na dalszy plan. Nie próbuj bić własnych rekordów ani nie spotykaj się ze znajomymi na bieżni lub boisku do kosza. Droga ku sprawności nie ma skrótów, nie można na niej oszukiwać. By uzyskać pożądane efekty, musisz zmienić sposób myślenia o urazach.

Trenuję trójkę moich synów w biegach na średnie dystanse. W 2019 roku jeden z nich, Jakob, odniósł poważną kontuzję – złamanie przeciążeniowe w dolnym odcinku kręgosłupa. Przewidywano, że rehabilitacja zajmie cztery miesiące. Gdy o tym usłyszeliśmy, Jakob powiedział: „dzięki temu poddam swoją motywację próbie”.

Dla niego uraz nie był problemem, tylko wyzwaniem, które uczyni go silniejszym. Przestał myśleć o zawodach, a ducha rywalizacji przeniósł na drogę ku sprawności.

Rehabilitację Jakoba rozpoczęliśmy już następnego dnia o 6 rano. Zajęliśmy się treningiem sprawności ruchowej i wzmacnianiem dolnych mięśni tułowia. Nie można użalać się nad sobą, siedząc na kanapie i oglądając telewizję, bo każda taka chwila odwleka i utrudnia powrót do sprawności. W zwykłych okolicznościach członkowie naszej rodziny trenują dwa razy dziennie. Gdy w grę wchodzi poważny uraz, trenujemy trzykrotnie. Drogę do wyzdrowienia traktujemy jako zajęcie na pełen etat, dzięki czemu daje nam prawdziwą satysfakcję.

W ciągu kolejnych czterech miesięcy Jakob nie ominął ani jednej sesji rehabilitacyjnej.

Ważne jest, by pamiętać o wyznaczonym celu — dojściu do siebie – i nie rozpraszać się innymi celami długoterminowymi.

Wiem, że sportowcom może to przychodzić z trudem. Spróbuję opisać to w inny sposób. W Norwegii, skąd pochodzę, drogi są przeważnie wąskie i kręte. Wiją się na wszystkie strony, w lewo i w prawo, w górę i w dół, wzdłuż rzek i wokół wzgórz. Są tak malownicze, że nawet długie trasy upływają bardzo szybko. Jakiś czas temu jechałem z Nevady do Las Vegas. Droga przez sięgającą horyzontu autostradę, szeroką i prostą, wydawała się być najdłuższa, jaką kiedykolwiek przebyłem.

Podobnie działa odpowiednie nastawienie do regeneracji. Nie wolno myśleć o odległym mieście, czyli zawodach. Trzeba zająć myśli otaczającym cię krajobrazem, czyli codziennymi celami i osiągnięciami, które mogą być tak podstawowe, jak poruszanie się bez bólu. To jedyny sposób, by nie ruszyć niecierpliwie na bieżnię, zanim w pełni wrócisz do zdrowia.

Jeśli masz pytania dotyczące tego, jak poprawić swoje nastawienie związane ze sportem lub dbaniem o formę, wyślij wiadomość na adres askthecoach@nike.com.