How We Play: straattennis

Een oudere, kaartspelende man maakt een dolletje met de speler in het Bajan, het plaatselijke dialect. (Het betekent: 'Je verdiende loon!')

Zolang het wegdek vlak en effen is en er geen gaten in zitten of auto's op staan geparkeerd, is het geschikt voor straattennis. De spelers tekenen normaliter met krijt een baan uit van 3 bij 6,5 meter. Een plank triplex van 20 centimeter hoog en 2,75 meter breed dient als net. Langzamerhand zijn er permanente banen aangelegd naast trapveldjes en basketbalvelden, vaak in geel en blauw, de kleuren van de vlag van Barbados.

• Scoor 21 punten (met een verschil van minimaal 2 punten).
• Sla de bal binnen de lijnen.
• Vermijd het net.
• Blijf rechtop.

• Een set bestaat uit drie games; elke game gaat tot 21 punten.
• De speler die de meeste sets wint, wint de wedstrijd.
• De service en de puntentelling zijn net als bij tafeltennis.
• De bal moet hebben gestuiterd voor je hem slaat.
• Je krijgt een punt als je tegenstander de bal in het net slaat, de bal buiten de lijnen slaat of de bal meer dan eens laat stuiteren op zijn helft.

Mexican is een bekend gezicht in het publiek bij straattennistoernooien op het eiland. De beroemde socamuzikant maakt al van kinds af aan houten rackets waarmee hij en zijn vriendjes speelden.

"Je schuurt de randen zo bij", zegt Mexican terwijl hij met zijn duim over een van zijn zelfgemaakte houten rackets strijkt. Een van de redenen dat straattennis zo populair is op het eiland, is dat het een heel toegankelijke sport is. Je hebt er geen dure uitrusting voor nodig. Houten rackets zoals dat van Mexican worden vandaag de dag nog steeds gebruikt. En dan de ballen: "Je maakt het vilt bovenop los en trekt het er zo van af", aldus Mexican. De diehards zweren dat de bal zonder vilt sneller gaat.

Straattennis ontstond in 1930 als reactie op de sociaal-economische belemmeringen waardoor veel locals geen tennis konden spelen. Het eiland werd in 1966 onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk, maar veel Engelse tradities, zoals tennis en cricket, bleven bewaard.

De post-koloniale samenleving was verdeeld op zowel raciaal als sociaal vlak. "Straattennis werd gezien als een sport voor de armen", aldus Dale Clark, hoofd van de Professional Road Tennis Association. "Maar het is een typische sport van Barbados, die dus eigenlijk in het DNA van elke Barbadaan hoort te zitten."

Jarenlang werd straattennis vooral in de armere buurten gespeeld, maar tegenwoordig zie je dat de sport overal op het eiland wordt beoefend. "Het is heel fijn om te zien dat in bijna elke buurt wel iemand heel bedreven is in straattennis", zegt Dale. "De sport heeft een geweldige groei doorgemaakt. Mensen hebben met verf hun eigen banen gemaakt. Voor veel mensen is het ook een manier om beweging te krijgen."

Dale gaat voorop in de strijd om de sport aan beide uiteinden van het spectrum te vestigen: op lokale scholen en met clinics voor kinderen onder begeleiding van coaches uit de community, en als professionele sport op Barbados en daarbuiten.

Hij probeert sponsordeals met bedrijven te sluiten voor zijn toernooien, zodat die onder lichtmasten kunnen worden gespeeld, voor uitverkochte tribunes. Er is ondertussen een klein profcircuit op het eiland en Clarke heeft een aantal van de spelers meegenomen om Barbados te vertegenwoordigen op internationale demonstratiewedstrijden in de Verenigde Staten en op de Filipijnen.

De absolute topspelers op Barbados zijn levende legendes. Ze zijn het gezicht van de nieuwe generatie van de sport en zorgen dat die binnen het land en over de grens toeneemt in populariteit. Hoewel deze spelers misschien nog niet zo internationaal befaamd zijn als sommige profs in bekendere internationale sporten, zijn ze toegewijde professionele atleten die hun vastberadenheid, vaardigheid en wens om de kijk op hun eiland te veranderen uitbetaald zien worden.

Mark wordt niet voor niks 'Venom' genoemd. Hij is de bekwaamste straattennisser op het eiland en heeft veel gif in zijn spel. Zijn huis aan het strand in Brandons Beach, Saint Michael, puilt uit van de trofeeën. Hij is een beroemdheid op het eiland en is momenteel de enige fulltimeprof met zijn eigen sponsordeals. Maar het is hard werken om aan de top te blijven als aanstormende jonge talenten op je troon azen. Hoe blijft hij ze een stap voor? Als zij nog slapen, is Mark al in de weer. Hij heeft een rigoureus trainingsprogramma waarvoor hij elke ochtend om 4 uur al uit de veren is.

Als veertienjarige bracht Dario zijn avonden door als toeschouwer bij de hardcourts vlak bij zijn huis. Op een dag vroeg een vriend of hij een potje straattennis wilde spelen. De rest is Bajaanse geschiedenis. Vandaag de dag is hij de nummer vier van het eiland. "Er lopen niet veel jongens op dit eiland rond die kunnen zeggen dat ze me hebben verslagen. Degenen die dat wel hebben, zijn op één hand te tellen."

Sheldene traint veel met de beste mannelijke spelers. "De top van de sport zoekt elkaar op", zegt ze met een lach. Ze is op dit moment de grote ster bij de dames en ze is een geboren entertainer: "Het publiek smult van gedurfde slagen."

Sheldene wil haar status gebruiken om meer meisjes aan het straattennissen te krijgen. "Hoewel er momenteel zo'n 20 vrouwen in de A-klasse zitten [de beste spelers van het eiland], zijn dat er bij de mannen altijd wel rond de 80", aldus Sheldene.

Rondom de indoorbanen waar de top traint, zal je volgens velen van ons waarschijnlijk amper van ideale trainingsomstandigheden kunnen spreken. Er wordt een potje kaart gespeeld en de haren van Shakeen Nurse, een veelbelovend talent, worden bijgeknipt. Maar zo gaat het er in het straattennis aan toe; om de wedstrijden heen zijn mensen bezig met de orde van de dag — en een straattenniswedstrijd is net zo goed een sociale bijeenkomst als een wedstrijd.

Hoewel het profcircuit steeds meer vorm begint te krijgen, blijft de versie op straat, waar gaten in het wegdek en voorbijgangers om rekening mee te houden een wezenlijk onderdeel van de sport zijn, toch wat de sport definieert. Op deze banen speelt sinds jaar en dag een groot deel van het gemeenschapsleven zich af.

In de Pine hangt ondertussen de bekende geur van 'pudding and souse' in de lucht (een plaatselijk gerecht met gepekeld varkensvlees). Mensen komen en gaan, blijven hangen voor een paar punten en gaan dan weer door, naar de winkel of naar vrienden. En terwijl het leven voortkabbelt, wordt straattennis gespeeld.