How We Play: 6 tegen 6 American football

Het is het tweede kwart van de laatste wedstrijd van het American-footballteam de Marfa Shorthorns tijdens een door de pandemie afgebroken seizoen. John Aguero, die zowel quarterback als running back voor de Shorthorns is, grijpt zijn kans en gooit de bal naar Ethan Zubia, de beginnende quarterback, waardoor Ethan over de scrimmagelijn kan gaan.

Ethan worstelt zich zo'n 14 meter naar achteren, ver achter zijn defensielijn van drie personen (er zijn maar 12 spelers tegelijkertijd op het veld). Hij ontwijkt één verdediger van de Van Horn Eagles, en dan nog één. Onder druk werpt hij de bal in de end zone, richting de wide receiver van de Shorthorns, Ian Marquez, die duikt en de bal vangt. Touchdown! De Marfa-fans, die meer dan een uur hebben gereden naar Eagle Field in Van Horn om hun team aan te moedigen, gaan helemaal uit hun dak.

Hoewel de Eagles het thuisvoordeel hebben en nog steeds 34-12 voor staan voor de rust, geeft het bereiken van de end zone de Shorthorns hoop om te voorkomen dat ze 45 punten achter komen te staan: er is een regel die voorschrijft dat een team dat meer dan 45 punten voorstaat tijdens of na de rust tot winnaar word verklaard. In een gemiddelde high school-wedstrijd zou een puntenverschil van 45 punten zorgwekkend zijn, maar bij deze versie van American football is het niet ongebruikelijk. Daar leidt één gemiste tackle vaak al tot een touchdown.

Of ze nu spelen, coachen of aanmoedigen vanaf de zijlijn, voor de bewoners van Marfa is American football onmisbaar voor de stad en zijn identiteit. Door COVID-19 zijn locals zich er meer dan ooit bewust van geworden hoe belangrijk het is om op vrijdagavond de lampen te laten branden — en hoe gemakkelijk ze voor altijd kunnen doven.

In de afgelopen jaren heeft Marfa zich ontwikkeld tot een oase van kunst en cultuur in de woestijn. Toeristen bezoeken de chique restaurants, hippe hotels en iconische tentoonstellingen. Maar door deze veranderingen kunnen leraren, arbeiders en inwoners wiens families hier al generaties lang wonen, zich het leven hier niet meer veroorloven. Zij zijn niet onder de indruk van de stijgende huurprijzen, chique boetiekjes en biefstukken van $ 60.

Deze hechte gemeenschap van zo'n 2000 inwoners, gelegen op meer dan 300 km afstand van El Paso, komt graag bij elkaar voor een potje American football. "Als je de stad binnenkomt, zie je geverfde ramen, uitgehangen vlaggen, een uitgelaten sfeer, overal de kleuren paars en wit", zegt hoofdcoach van de Shorthorns, Arturo Alferez. "Je voelt je bijzonder, omdat je erbij hoort en je draagt eraan bij om het beste van deze stad naar voren te halen."

Maar omdat er steeds meer locals vertrokken, moest Marfa's footballteam in 2011 overstappen van 11 spelers naar 6 spelers.

Deze aangepaste versie van American football is tijdens de crisis in de jaren 30 bedacht door een leraar en coach uit Nebraska, Stephen E. Epler. Hij noemde het "six-man" en hij wilde spelers uit steden met een teruglopende populatie de kans bieden om te spelen. De eerste officiële wedstrijd met zes spelers vond plaats in Nebraska in 1934 en de sport kwam in 1938 ook in Texas terecht. In 1953 had het zich over duizenden plattelandsscholen verspreid.

Vandaag de dag hebben meer dan 350 kleine scholen, vooral in Nebraska, Montana, New Mexico en Texas, teams van zes spelers. De oorzaak hiervan ligt bij dezelfde soort leegloop die plattelandsgemeenschappen in de jaren 30 overkwam. Naar schatting zullen van 2020 tot 2022 meer dan 150 scholen in Texas 6 tegen 6 American football spelen.

• Een school moet minder dan 105 leerlingen hebben om te kunnen deelnemen.
• Een first down is 13,7 meter (niet 9,1).
• Kwarten duren 10 minuten (in plaats van 12).
• Iedere speler op het veld kan receiver zijn.
• De quarterback mag niet voorbij de scrimmagelijn tot er een clean exchange is gemaakt. Om dit te omzeilen, wordt de bal vaak naar een speler geworpen die hem dan doorgeeft aan de quarterback, waardoor deze naar hartenlust allerlei manoeuvres kan maken.
• Een field goal is 4 punten waard (in plaats van 3). Een kicked point na een touchdown 2 punten (in plaats van 1) en een converted run of een pass play is maar 1 punt (in plaats van 2).

• Probeer te winnen. Of op z'n minst ervan te genieten.
• Speel gedisciplineerd en gefocust. Want anders wordt verdedigingscoördinator en coach Josh Kelly kwaad.
• Ga niet voor een punt bij de vierde down. Zelfs als het al de vierde is en je 27 punten voor staat. Punts zijn zeldzaam in zes tegen zes football, en Arturo Alferez, de hoofdcoach, houdt van risico nemen.
• Voorkom dat je 45 punten achter komt te staan. Als je 45 punten achterstaat tijdens of na de rust, verlies je de wedstrijd.
• Blijf in beweging. Minder spelers op het veld betekent dat iedereen veel moet rennen.

De Shorthorns spelen hun thuiswedstrijden op het Martin Field. Zoals alle velden voor 6 tegen 6 football is het maar 73,2 bij 36,6 meter in plaats van de oorspronkelijke 109,7 bij 48,7 meter. Nummers en hash marks zijn geverfd op het zonovergoten gras, dat veel gebruikt en gelig is. Voor de pandemie zat de tribune vol, maar er is een kleine groep echte fans gebleven. Levendige trainingen en oefenwedstrijden trekken toeschouwers die voor American football leven.

Het draait bij deze sport niet alleen om de spelers, maar ook om de coaches, administrateurs en jarenlange fans die wedstrijd na wedstrijd aan de zijlijn staan, wat het resultaat ook is. Deze stad is wat het 6 tegen 6 American football levend houdt.

"Het biedt kleine scholen de mogelijkheid om American football te spelen. Dat is wat 6 tegen 6 American football zo geweldig maakt", zegt Ian, die voor dit seizoen nog weinig ervaring met de sport had. Als eerstejaars koos hij ervoor om niet te spelen, een beslissing die zijn ouders verbaasde omdat hij uit een familie van atleten en toegewijde footballfans komt. Zijn oudere broer Angel is een legende in het 6 tegen 6 American football, lokaal beroemd om het scoren van 10 touchdowns in één wedstrijd. In zijn derde jaar is hij toch overstag gegaan en hij bleek een uitblinker te zijn. "Hij heeft onze aanvalsstrategie getransformeerd", zegt coach Alferez, omdat de Shorthorns door Ians atletische vermogen de bal vaker over het veld kunnen gooien.

Coach Alferez heeft in de afgelopen 20 jaar een aantal sporten op verschillende scholen in Texas gecoacht. Zijn leerlingen en medecoaches noemen hem een knuffelbeer en het hart van de Shorthorns. "Ik ben emotioneel erg gehecht aan het coachen van American football hier in Marfa", zegt hij. Coach Alferez is gericht op het bijbrengen van nieuwe tradities, zowel tradities die direct met football te maken hebben — zoals winnen — als tradities die daar niets mee te maken hebben. Eén daarvan is ballet folklórico, een traditionele Mexicaanse volksdans waarvoor hij voorstellingen choreografeert en die hij zijn spelers aanmoedigt om aan te leren. Hoewel hij vaak grapt over met pensioen gaan, is het duidelijk dat hij het spel van het team ten positieve wil veranderen. "Ik vertel ze regelmatig dat als het niet je einddoel is om prijzen — trofeeën, ringen, enz. — te winnen, dat je dan bij het verkeerde team zit", zegt hij.

Justice geeft toe dat hij op tv niet eens naar American football kijkt. Hij heeft meer met videogames: Call of Duty, Red Dead Redemption 2, Grand Theft Auto, Minecraft. Als hij niet in zijn paarse tenue op het veld staat, heeft hij waarschijnlijk een gameconsole in zijn handen. Dus waarom kiest een slanke jongen die helemaal niet zoveel om football geeft ervoor om in zijn derde jaar voor de Shorthorns te spelen? "Om herinneringen te maken met vrienden", zegt hij. "Om deel te zijn van de gemeenschap."

Tristans vader, coach Kelly, is wiskundeleraar en een voormalige speler van 6 tegen 6 American football voor de Sanderson Eagles, waarmee hij in 2002 minder dan 5 punten verwijderd was van het breken van een record en het winnen van het staatskampioenschap. Tristan, een eerstejaars, heeft al veel potentie laten zien wanneer hij het tegen ouderejaars opneemt, maar hij is ook een wiskundefanaat die graag techniek wil studeren aan de University of Texas. Hoewel Tristan in de voetstappen van zijn vader treedt, wil hij zijn eigen pad volgen. "Ik wil graag beter worden dan hij was", zegt hij. "Wanneer ik kinderen heb, wil ik dat ze beter worden dan ik, want dat is hoe het hoort."

De Garcia's, getrouwd in 1957, zijn geboren en getogen in Marfa en hebben elkaar leren kennen op de middelbare school. Door de militaire dienst van Armondo hebben ze het hele land doorgereisd, maar in de jaren 70 kwamen ze weer terug in Marfa. Ze hebben een sterke emotionele band met het team: hun kinderen hebben American football gespeeld en waren cheerleaders voor de Shorthorns, en hun achterkleinzoon, Diego Estrada, is eerstejaars in het team. Hun zoon Sammy, een artiest die op 19-jarige leeftijd overleed, ontwierp een logo voor de Shorthorns dat het team nog steeds gebruikt. "Altijd wanneer ik dat zie, krijg ik tranen in mijn ogen", zegt Lucy.

De wedstrijd in Van Horn eindigt in een teleurstelling. Het is het eerste seizoen van de Eagles in het 6 tegen 6 American football, maar ze zijn nu al een maatje te groot voor de Shorthorns. Met nog maar 1:15 te gaan, komt Marfa met 45 punten achter te staan (75 - 26). Na de wedstrijd spreken de coaches van de Shorthorns de jongens, die in een kluitje om hen heen staan, hartelijk toe. "Met de stappen die we als team hebben genomen, komen we vanzelf waar we moeten zijn", zegt coach Alferez. "Nogmaals bedankt. Ik heb ontzettend veel respect voor jullie, jongens. Ik hou van jullie, jongens. Ik hou van jullie." De snotterende tieners antwoorden in koor: "Ik hou ook van jou."

Het is de zaterdagmiddag na de wedstrijd en enkele spelers — Justice, Cristian Ontiveros en Uriel Torres — zijn bij Ian thuis. Zijn vader is aan het grillen in een 'disco' (een grote ronde grill die wordt gebruikt in de Mexicaanse keuken) en maakt taco's. Hij gaat straks de wedstrijd van de Texas Techs op tv kijken. De jongens hangen wat rond, betreuren de fouten die ze de avond daarvoor hebben gemaakt en bespreken videogames, muziek en het verkeerde beeld dat buitenstaanders van Marfa hebben. "Er zijn hier goede mensen", zegt Cristian. "Ik vind dat we meer dan alleen kunst zijn."

Tijdens de jaren dat coach Alferez aan de leiding staat, heeft het team maar één keer meer wedstrijden gewonnen dan verloren. Maar na dit seizoen is hij optimistisch voor het volgende seizoen. "We zijn vooruit gegaan," zegt hij. "We waren in staat om punten op het bord te krijgen. We waren in staat om competitief te zijn."

Het team is echt een familie geworden. Hun wedstrijden houden de aloude sfeer in leven en brengen de stad samen. En dankzij spelers zoals Tristan en Ian leeft het American football nog een generatie voort in Marfa.

Tekst: Drew Blackburn
Fotografie: Cengiz Yar
Illustraties: David Linchen