Γνώρισε τη γυναίκα που προωθεί την κουλτούρα skateboarding του Τόκιο

Έκανα ποδήλατο BMX στο Komazawa Park. Μια μέρα, ένα κορίτσι με το οποίο είχαμε γίνει φίλες μού έδωσε μια φθαρμένη, παλιά σανίδα. Το BMX είναι ένα ανδροκρατούμενο άθλημα. Σκεφτόμουν συχνά ότι όλες αυτές οι φιγούρες είναι πράγματα που μπορεί να κάνει ένα αγόρι αλλά όχι εγώ. Όμως, με το skateboarding ασχολούνται περισσότερα κορίτσια και ήταν πολύ διασκεδαστικό να εξασκούμαστε παρέα. Όλοι ξεκινούν το skateboarding στην εφηβεία ή κοντά στα είκοσι. Εγώ τότε ήμουν ήδη 29 ετών. Υπάρχουν κορίτσια που προσπαθούν, με τη βοήθεια των γονιών τους, να γίνουν επαγγελματίες από τότε που ήταν μικρά παιδιά, αλλά και κορίτσια που προετοιμάζονται σκληρά για διαγωνισμούς. Υπάρχουν, επίσης, και εκείνοι που κάνουν skateboarding μόνο και μόνο για την πλάκα τους, όπως εγώ.

Ανεξάρτητα από το επίπεδο δεξιότητας, την ηλικία, την εθνικότητα ή το φύλο, ο καθένας δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Και όταν επιτέλους καταφέρουμε κάτι καινούργιο, πανηγυρίζουμε όλοι μαζί. Αυτό ήταν πραγματικά πολύ διασκεδαστικό και με ώθησε να ασχοληθώ με το skateboarding. Τελικά, η ιδέα ενός σταθερού ωραρίου εργασίας άρχισε να μου φαίνεται ανόητη. Συνειδητοποίησα ότι είναι προτιμότερο να περνάς τη ζωή σου κάνοντας αυτό που απολαμβάνεις. Αποφάσισα λοιπόν ότι θέλω να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερη ώρα διασκεδάζοντας. Έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου. Τώρα, είμαι ελεύθερη επαγγελματίας και, όταν δεν έχω αναλάβει κάποιο έργο, κάνω skateboarding και εργάζομαι στο Skate Girls Snap στον ελεύθερο χρόνο μου.

Είναι η αίσθηση συνεργασίας για την επίτευξη ενός σκοπού. Το skateboarding δεν είναι ομαδικό άθλημα, αλλά είναι διασκεδαστικό να εξασκείσαι με φίλους. Όταν ξεκινήσεις, όλες αυτές οι σκέψεις ότι θα πονέσεις αν πέσεις ή ότι δεν θα ταιριάξεις με τους άλλους έχουν λιγότερη σημασία από όση πιστεύεις. Στο πάρκο skateboarding που πηγαίνω συνήθως, αν δω ότι κάποιος δυσκολεύεται, θα πάω να του μιλήσω ακόμη και αν δεν τον ξέρω. Και παρόλο που ο καθένας έχει διαφορετικό επίπεδο στο skateboarding, μαθαίνουμε κόλπα ο ένας στον άλλο. Όλοι πάνε στο πάρκο skateboarding για να διασκεδάσουν και αυτή η κοινή πρόθεση όλων μας κάνει το άθλημα ακόμα πιο διασκεδαστικό.

Το skateboarding ήταν αρχικά ένας τρόπος διασκέδασης στο αστικό περιβάλλον. Ήταν μια συναρπαστική μορφή παιχνιδιού που αξιοποιούσε τα χαρακτηριστικά της πόλης, τα σκαλιά και τις κουπαστές. Γι' αυτό ακριβώς και ορισμένοι του χώρου εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το skateboarding δεν είναι ένα ανερχόμενο άθλημα ή ότι δεν έχει θέση στους διαγωνισμούς. Είναι, στην ουσία, μια φυσική μορφή παιχνιδιού που ενώνει την πόλη με τους ανθρώπους της.

Γυναίκες από όλο τον κόσμο δημιουργούν μια κουλτούρα μέσω του skateboarding, είτε μιλάμε για μουσική είτε για φωτογραφία. Όμως, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο στην Ιαπωνία. Σκέφτηκα ότι ήταν πολύ κρίμα. Καθώς ασχολούμουν ήδη με τη φωτογραφία και τα βίντεο, αποφάσισα να κάνω εγώ την αρχή μιας και κανείς άλλος δεν είχε αναλάβει κάτι τέτοιο. Έτσι, ξεκίνησα να φωτογραφίζω τα κορίτσια γύρω μου ενώ έκαναν skateboarding και είχα πολύ θετική ανταπόκριση από όλους. Στη συνέχεια, δημιούργησα έναν ιστότοπο με μια συλλογή από στιγμιότυπα των κοριτσιών σκέιτερ που συναντούσα.

Το skateboarding αναδεικνύει τον χαρακτήρα του καθενός. Ο τρόπος που κάνουν skateboarding. Τα ρούχα τους. Τα παπούτσια που φοράνε. Ακόμα και τα μαλλιά τους. Όλα είναι διαφορετικά, ανάλογα με το άτομο. Λατρεύω τα κορίτσια που λένε, "Αυτή είμαι και έτσι κάνω skateboarding". Ήθελα να αναδείξω αυτήν ακριβώς τη φιλοσοφία σε έναν χώρο όπου κάποιος θα μπορούσε να δει πολλά περισσότερα από απλές φωτογραφίες. Τι φοράνε τα κορίτσια, τι όνειρα έχουν, τι σανίδες σκέιτ έχουν και ποιο είναι το στιλ τους στο skateboarding, Ήθελα τα κορίτσια να γνωρίζουν ότι δεν χρειάζεται να προσαρμοστούν στο στερεότυπο ενός κοριτσιού σκέιτερ (για παράδειγμα, την ιδέα ότι όλα τα κορίτσια που κάνουν skateboarding ντύνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο), το οποίο τους επέβαλαν οι άλλοι. Μπορούν να ντύνονται όπως θέλουν, να διαμορφώσουν τις σανίδες τους όπως θέλουν και να κάνουν skateboarding όπως εκείνες θέλουν.

Η βιομηχανία του skateboarding είναι ανδροκρατούμενη, αλλά οι γυναίκες στη σκηνή skateboarding της Ιαπωνίας έχουν τη δύναμη να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους και να εξελιχθούν με όποιον τρόπο θέλουν. Ελπίζω το Skate Girls Snap να τις εμπνεύσει να το κάνουν.

Μου αρέσει το Komazawa Park, επειδή, παρόλο που είναι κοντά στη Σιμπούγια και διαθέτει πολύ καλό εξοπλισμό, είναι δωρεάν. Μπορείς να γνωρίσεις πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους εκεί: από παιδιά έως ενήλικες, διασημότητες και άτομα με διαφορετικές εθνικότητες και εργασίες. Το Τόκιο είναι μια πόλη όπου μπορείς να γνωρίσεις δημιουργικά άτομα, γεμάτα ενέργεια, εντυπωσιακούς σκέιτερ από όλο τον κόσμο ή άτομα που μετακόμισαν εδώ από την επαρχία και δημιουργούν τη δική τους κουλτούρα.

Νομίζω ότι στο μέλλον, οι νέοι περισσότερο, θα ξεκινήσουν πολλά και ενδιαφέροντα πρότζεκτ. Για παράδειγμα, η εικοσάχρονη σκέιτερ και φίλη μου Sara ξεκίνησε το διαδικτυακό περιοδικό SP8CE. Παίρνει συνεντεύξεις από άτομα που γνώρισε μέσω του skateboarding και αφηγείται τις ιστορίες τους. Είναι σπάνιο για γυναίκες σκέιτερ στην Ιαπωνία να ασχολούνται με κάτι τέτοιο, γι' αυτό και θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό.

Η ζωή είναι σύντομη, γι' αυτό θέλω να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο διασκεδάζοντας. Το Skate Girls Snap και το skateboarding είναι πράγματα που κάνω από αγάπη, όχι επειδή μου το ζήτησε κάποιος. Δεν πρέπει να περάσω κάποιο μήνυμα. Το αγαπώ πραγματικά. Κατάφερα να κάνω αυτό που κάνω επειδή είμαι ο εαυτός μου. Γι' αυτό, χαίρομαι ιδιαίτερα που μέσα από αυτό μπορώ να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους.

Ο στόχος μου για το μέλλον είναι πολύ απλός: να διασκεδάζω κάνοντας skateboarding. Δεν θέλω να γίνει το skateboarding μια υποχρέωση, ένα μέσο για να βγάλω χρήματα ή μια δουλειά. Αν μπορώ να παραμείνω πιστή στον εαυτό μου και να συνεχίσω να κάνω skateboarding παρέα με όλους, θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένη.