Οι απίθανες δίδυμες: γνώρισε τις αδερφές που κυριαρχούν στο χάντμπολ στη Νέα Υόρκη

Η Melanie και η Jessenia Garate πέρασαν ένα μεγάλο μέρος της παιδικής τους ηλικίας στις κερκίδες των γηπέδων του χάντμπολ σε όλο το Μπρούκλιν, βλέποντας τη μητέρα τους να αγωνίζεται. Αυτή η συνήθεια από τα παιδικά τους χρόνια τελικά έβαλε γερά θεμέλια για το μέλλον. Σήμερα, οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί: οι δίδυμες σαρώνουν στο γήπεδο και η μητέρα τους ζητωκραυγάζει από τις κερκίδες.

Με φόντο την εξέδρα, συναντήσαμε τις αδερφές στους πάγκους των αθλητών, στο μέρος όπου συχνάζουν στο Κόνι Άιλαντ. Η συνέντευξη με τις 22χρονες είναι σαν να τα βλέπεις διπλά. Είναι γρήγορες, έξυπνες και ολοκληρώνουν η μία την πρόταση της άλλης, σαν να μοιράζονται τον ίδιο εγκέφαλο.

Jessenia: Η μητέρα μας που έπαιζε και εμείς που την παρακολουθούσαμε.

Melanie: Αν δεν ήταν εκείνη, δεν θα είχαμε έρθει στο Κόνι Άιλαντ. Έφερνε δύο καρέκλες που ήταν ενωμένες μαζί, καρέκλες για μικρά παιδιά. Και εμείς απλώς καθόμασταν. Τώρα, ερχόμαστε συνέχεια εδώ.

Melanie: Υπάρχει ένα σύστημα κατάταξης. Υπάρχουν παίκτες Α, Β και Γ κατηγορίας. Στην κατηγορία των γυναικών, υπάρχουν μόνο παίκτριες Α και Β, επειδή οι άνδρες είναι πολύ περισσότεροι. Εμείς είμαστε στην Α κατηγορία γυναικών, που αντιστοιχεί στη Β των ανδρών.

Jessenia: Είναι περίπλοκο. Μπορώ να μιλάω για ώρες για το πόσο υποτιμημένες είναι οι γυναίκες στο χάντμπολ. Είναι ένα ανδροκρατούμενο σπορ και πολλές φορές νιώθω ότι εμείς οι γυναίκες τα καταφέρνουμε καλύτερα. Είναι το άθλημά μας. Μαζί με τη Melanie, αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε την εξής στάση: είμαστε ικανές να κάνουμε ακριβώς ό,τι κάνουν και οι άνδρες.

Jessenia: Εγώ παίζω χαμηλά. Έπαιζα σόφτμπολ για κάποιο διάστημα και είχα έναν τραυματισμό στον ώμο μου, επομένως αρκετές φορές μου είναι δύσκολο να ρίξω ψηλή πάσα. Το χαμηλό παιχνίδι μού προφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στο γήπεδο.

Melanie: Εγώ είμαι πολύ καλή στις πλαϊνές πάσες. Είμαι η παίκτρια που δίνει τον ρυθμό, κάτι που σημαίνει ότι κάνω πολλά στο γήπεδο. Τρέχω παντού. Και αυτό είναι εξαιρετικό, επειδή η Jessenia στέκεται ακίνητη σαν άγαλμα.

Jessenia: Εγώ δεν μπορώ να πάω στην τουαλέτα! Πρέπει να κρατηθώ μέχρι να τελειώσει ο αγώνας επειδή δεν μπορώ να έχω υγρά χέρια όταν παίζω. Γίνονται πιο μαλακά. Νιώθω ότι θα χτυπήσω την μπάλα και τα χέρια μου θα πονέσουν πολύ περισσότερο. Δεν ξέρω γιατί το πιστεύω αυτό.

Melanie: Μερικές φορές μασάμε τσίχλα, απλώς για να χαλαρώσουμε.

Melanie: Είναι μια κυρία, η Cheena, που κάθε φορά που μας έβλεπε, μας αποκαλούσε "οι απίθανες δίδυμες". Έτσι μας έμεινε και όλοι άρχισαν να μας αποκαλούν με αυτόν τον τρόπο.

Jessenia: "Παλιά βγάζαμε φωτογραφίες όταν νικούσαμε, με το τρόπαιο στο ένα χέρι και κάνοντας "κόλλα το" με το άλλο, σαν να ενεργοποιούσαμε τις δυνάμεις μας".